De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. aspice summi culmina caeli;
  2. illic iusto foedere rerum
  3. veterem servant sidera pacem.
  4. Non sol rutilo concitus igne
  5. gelidum Phoebes impedit axem
  6. nec, quae summo vertice mundi
  7. flectit rapidos Ursa. meatus,
  8. numquam occiduo lota profundo,
  9. cetera cernens sidera mergi
  10. cupit Oceano tinguere flammas;
  11. semper vicibus temporis aequis
  12. Vesper seras nuntiat umbras
    13. [*]( 1 Hom. Afl76 2sq. Eccle.1,8: cunctae res difficiles, non potest eaa homo explicare aermone 6 Phil. 2,7: in similitudinem hominum factas. lac. 3, 9: homines .. ad aim. dei facti, p. Eng. 27 22sqq. cf. Mart. Cap.427,7 (299,25): Phoebeoscurms rapidosque meatus. Verg. Georg. 11 481 §q.: quid tantum Oceano properent se tincQere soles hiberni )[*](FTZFDS\')[*](1 ΑΡΓΑΑθΟΝ T2 APRΑΑθΟΝ L KEF OEQNP 4quoP 14 celsura P 23 occidua PK 26 vitibus P 27 vespa P nantiatiat P )
    103
  13. revehitque diem Lucifer almum.
  14. Sic aeternos reficit cursus
  15. alternus amor, sic astrigeris
  16. bellum discors exsulat oris.
  17. Haec concordia temperat aequis
  18. elementa modis, ut pugnantia
  19. vicibus cedant humida siccis
  20. iungantque fidem frigora flammis,