De consolatione philosophiae
Boethius
Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.
- recurrat astri circulum
- atque, ubi iam exhausti fuerit satis,
- polum relinquat extimum
- dorsaque velocis premat aetheris
- compos verendi luminis.
- Hic regum sceptrum dominus tenet
- orbisque habenas temperat
- et volucrem currum stabilis regit
- rerum coruscus arbiter.
- Huc te si reducem referat via,
- quam nunc requiris immemor,
- haec, dices, memini, patria est mihi,
- hinc ortus, hic sistam gradum.
- Quodsi terrarum placeat tibi
- noctem relictam visere,
- quos miseri torvos populi timent,
- cernes tyrannos exsules.
Tum ego: Papae, inquam, ut magna promittis.
dubito, quin possis efficere, tu modo, quem excitaveris, ne moreris. — Primum igitur, inquit, bonis semper adesse [*]( 1 Mart. Cap. 40,12 (26,13): mundi exsuperat .. globum 7 Verg. Georg. I 336: frigida Saturni .. stella. 17 Plat. Phaedr. 216 e: Zενς ελαύνων πτηνὸν ἃϱμα .. διαϰοσμω̄ν πάντα ) [*](PTLVDKE) [*](6 iangat P 12 populum PV1D1 13 praemat PTlLl 15 scre- ptum P 19 scire ducem P 2ssq. excitaveris memor eris T1 )
Nam cum bonum malumque contraria sint, si bonum potens esse constiterit, liquet imbecillitas mali, at si fragilitas clarescat mali, boni firmitas nota est.