De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. recurrat astri circulum
  2. atque, ubi iam exhausti fuerit satis,
  3. polum relinquat extimum
  4. dorsaque velocis premat aetheris
  5. compos verendi luminis.
  6. Hic regum sceptrum dominus tenet
  7. orbisque habenas temperat
  8. et volucrem currum stabilis regit
  9. rerum coruscus arbiter.
  10. Huc te si reducem referat via,
  11. quam nunc requiris immemor,
  12. haec, dices, memini, patria est mihi,
  13. hinc ortus, hic sistam gradum.
  14. Quodsi terrarum placeat tibi
  15. noctem relictam visere,
  16. quos miseri torvos populi timent,
  17. cernes tyrannos exsules.

Tum ego: Papae, inquam, ut magna promittis.

dubito, quin possis efficere, tu modo, quem excitaveris, ne moreris. — Primum igitur, inquit, bonis semper adesse [*]( 1 Mart. Cap. 40,12 (26,13): mundi exsuperat .. globum 7 Verg. Georg. I 336: frigida Saturni .. stella. 17 Plat. Phaedr. 216 e: Zενς ελαύνων πτηνὸν ἃϱμα .. διαϰοσμω̄ν πάντα ) [*](PTLVDKE) [*](6 iangat P 12 populum PV1D1 13 praemat PTlLl 15 scre- ptum P 19 scire ducem P 2ssq. excitaveris memor eris T1 )

81
potentiam, malos cunctis viribus esse desertos agnoscas licebit, quorum quidem alterum demonstratur ex altero.

Nam cum bonum malumque contraria sint, si bonum potens esse constiterit, liquet imbecillitas mali, at si fragilitas clarescat mali, boni firmitas nota est.