De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. umbrarum miserans ait.
    2. [*]( 31 Sen. Here. far. 586: Tandem mortis a Vincimur arbiter--)[*](3 lepus T2LV2 Laud E lepos rel. Peip. 17 tenara V2 trenara TLV1 )[*](PTLVDKE )[*](tenera K 22 fontes P 27 sit eperditus T1, ut vid. V1 siti L2D 31 tande P )
    78
  2. \'Donamus comitem viro
  3. emptam carmine coniugem;
  4. sed lex dona coherceat,
  5. ne, dum Tartara liquerit,
  6. fas sit lumina flectere.\'
  7. Quis legem det amantibus?
  8. Maior lex amor est sibi.
  9. Heu noctis prope terminos
  10. Orpheus Eurydicen suam
  11. vidit, perdidit, occidit.
  12. Vos haec fabula respicit,
  13. quicumque in superum diem
  14. mentem ducere quaeritis;
  15. nam qui Tartareum in specus
  16. victus lumina flexerit,
  17. quicquid praecipuum trahit,
  18. perdit, dum videt inferos.
LIBER IV.

Haec cum Philosophia dignitate vultus et oris gravitate servata leniter suaviterque cecinisset, tum ego nondum penitus insiti maeroris oblitus intentionem dicere adhuc aid parantis abrupi et:

o, inquam, veri praevia luminis, quae usque adhuc tua fudit oratio, cum sui speculatione divina tum tuis rationibus invicta patuerunt eaque mihi.