De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. desinit imbriferos dare sonos.
    2. [*]( 12 PlatRep. 515ce. 516ab. 51sc (Klingner 30,1) 13/14 Meno 77 s. 82 a (σοῡ i\'vtxa) 16/17 Rep. 514b. 518 cde. 519 (περιάγω, περι- στρέϕω, Klingner 30, 3) 22 cf. Mart. Cap. 37,4 (24,5): Ceres adroodam gravis femina )[*](PFCLVDKE)[*](1 post haec F1L1V1 Aur1 D Laud KE arbitror PE 6 (vos) quae P 7 deangustata P (us in ras. V) 12 potes F2V2 15 quae e corr. CD Laud, ut vid. V qm P quo L1 quo Aurx E causa del. Peip.2, cf. infra p. 68, 7 sqq. Eng. 17 beat. specimen W beat. speciem Peip. (en-ore quodam) 25 nothus FV2КE )
    47
  2. Lucifer ut tenebras pepulerit,
  3. pulchra dies roseos agit equos.
  4. Tu quoque falsa tuens bona prius
  5. incipe colla iugo retrahere:
  6. vera dehinc animum subierint.

Tum defixo paululum visu et velut in augustam suae mentis sedem recepta sic coepit: