De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. Qui serere ingenuum volet agrum,
  2. liberat arva prius fruticibus,
  3. falce rubos filicemque resecat,
  4. ut nova fruge gravis Ceres eat.
  5. Dulcior est apium mage labor,
  6. si malus ora prius sapor edat.
  7. Gratius astra nitent, ubi Notus
  8. desinit imbriferos dare sonos.
    9. [*]( 12 PlatRep. 515ce. 516ab. 51sc (Klingner 30,1) 13/14 Meno 77 s. 82 a (σοῡ i\'vtxa) 16/17 Rep. 514b. 518 cde. 519 (περιάγω, περι- στρέϕω, Klingner 30, 3) 22 cf. Mart. Cap. 37,4 (24,5): Ceres adroodam gravis femina )[*](PFCLVDKE)[*](1 post haec F1L1V1 Aur1 D Laud KE arbitror PE 6 (vos) quae P 7 deangustata P (us in ras. V) 12 potes F2V2 15 quae e corr. CD Laud, ut vid. V qm P quo L1 quo Aurx E causa del. Peip.2, cf. infra p. 68, 7 sqq. Eng. 17 beat. specimen W beat. speciem Peip. (en-ore quodam) 25 nothus FV2КE )
    47
  9. Lucifer ut tenebras pepulerit,
  10. pulchra dies roseos agit equos.
  11. Tu quoque falsa tuens bona prius
  12. incipe colla iugo retrahere:
  13. vera dehinc animum subierint.

Tum defixo paululum visu et velut in augustam suae mentis sedem recepta sic coepit:

Omnis mortalium cura, quam multiplicium studiorum labor exercet, diverso quidem calle procedit, sed ad unum tamen beatitudinis finem nititur pervenire. Id autem est bonum, quo quis adepto nihil ulterius desiderare queat.

Quod quidem est omnium summum bonorum cunctaque intra se bona continens, cui si quid aforet, summum esse non posset, quoniam relinqueretur extrinsecus, quod posset optari. Liquet igitur esse beatitudinem statum bonorum omnium congregatione perfectum.

Hunc, uti diximus, diverso tramite mortales omnes conantur adipisci; est enim mentibus hominum veri boni naturaliter inserta cupiditas, sed a falsa devius error abducit.

Quorum quidem alii summum bonum esse nihilo indigere credentes, ut divitiis affluant, elaborant, alii vero, bonum quod sit dignissimum, veneratione iudicantes adeptis honoribus reverendi civibus suis esse nituntur.

Sunt qui summum bonum in summa potentia esse constituant: hi vel regnare ipsi volunt vel regnantibus adhaerere conantur. At quibus optimum quiddam claritas [*]( I9 Plat. Euth. 27se: ἀ̃ρά γε πάντες ἄνϑρωποι βουλόμεϑα tv πράττειν; (Iambl. V 24, 22; r. Jaeger 62). Cic. Hort. 26/36: beati certe omnes esse volumus, unde disputationis (alteritls partis iudice Byicatero 56) sumptum esse initium August. Trin. XIII4, 7 testatur; cf. contra Ae. 15. Civ. VIII 8. XIX 1. Hort. 29/39 15/16 r. Plasberg 59 de Cic. Hort. 61/70: ex ea (certa via) multis vitiis et erroribus depravata deducitur, Tusc. III 1-6 ) [*]( (.5 deinhine P 6 angustam KE, (n in ral.) L ag. P 13 auforet )[*](PFCL VDKE) [*]((u in ras.) F1 abforet FICVs 16 hanc F1 vel hunc F* (vel del.) L 20 esse bonum F )

48

videtur, hi vel belli vel pacis artibus gloriosum nomen propagare festinant. Plurimi vero boni fructum gaudio laetitiaque metiuntur: