De consolatione philosophiae

An vero regna regumque familiaritas efficere potentem valet?

Quidni, quando eorum felicitas perpetuo Per"" durat? Atqui plena est exemplorum vetustas, plena etiam praesens aetas, qui reges felicitatem calamitate mutaverint.

O praeclara potentia, quae ne ad conservationem quidem sui satis efficax invenitur. Quodsi haec regnorum potestas beati-

tudinis auctor est, nonne, si qua parte defuerit, felicitatemqI\\ minuat, miseriam importet? Sed quamvis late humana ten-

dantur imperia, plures necesse est gentes relinqui, quibus regum quisque non imperet. Qua vero parte beatos facien» desinit potestas, hac impotentia subintrat, quae miseros facit, hoc igitur modo maiorem regibus inesse necesse est miseriae [*](½ de Pompeio Magno v. Cassiod. Var. VI 18 3 v. supra! 20 Cie. Arch. 14: plena exemplorum vetustas ) [*](PFCLVDKE) [*](1 pop. quondam W Peip. an non iam P an non naID Vt 21 regis P ; probat Schepss) mutuaverint V Aur.KLaud, cf. Eng.2 Wn...IeWpeap. 22 nec W Peip. 27 regnum PVl imperet regum quisque W Peip. )

Expertus sortis suae periculorum tyrannus f regni metus pendentis supra verticem gladii terrore simulavit.

Quae est igitur haec potestas, quae sollicitudinum morsus expellere, quae formidinum aculeos vitare nequit? Atqui vellent ipsi vixisse securi, sed nequeunt: dehinc de potestate gloriantur.

An tu potentem censes, quem videas velle, quod non possit efficere, potentem censes, qui satellite latus ambit, qui, Quos terret, ipse plus metuit. Qui ut potens esse videatur, in servientium manu situm est?