De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

— Id quidem, inquam, dubium non est, sed id, quod restat, exspecto. - Ad bonum vero cetera referri palam est.

Ideirco enim sufficientia petitur, quoniam bonum esse iudicatur, idcirco [*]( 19 Klingner 72 cum Plat. Phaed. 60b: ώσπεϱ be μια̃ς ϰοϱυϕη̃ς ήμμένω confert Themist. I, p. 5 c 20 v. supra 60,19 ) [*]( PD4 ut pulchrum JBaa. (ώς PlaN.) 8 videtur PL\'D 11 velle )[*](PTLVDKE) [*](PD 12 ad ! ipsarum) P1. ut rid. V1 ut F* 18 bona T* ) [*]( I5. )

68
potentia, quoniam id quoque esse creditur bonum;

idem de reverentia, claritudine, iucunditate coniectare licet. Omnium s igitur expetendorum summa atque causa bonum est; quod r enim neque re neque similitudine ullum in se retinet bonum.