De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. artumque terrarum situm;
    2. [*]( 12 cf. Plut. De vito pud. 532f: τὴν γὰρ σιωπὴν d μὲν Εὐριπίδης (fr.977, cf. Men. Mon. 222) ϕησὶ τοι̃ςσοϕοι̃ς ἀπόϰρισιν εἰ̃ναι. Prov. 11,12: vir prudens tacebit. 17, 28; Eccli. 20, 5, 6, 7. Macrob. Sat. VII 1.11: philosophus non minus tacendo quam loquendo philosophatur. Praeclater Herm. XLII 1907,159. Achelis, Philol. LXXIII 470 15 cf. PInt. A 611 d: ὡς οὐδὲν οὐδαμη̩̃ τω̣̄ διαλυϑέντι xaxdv οὐδὲ λυπηρόν ἐστιν - • ϰωλύέι at πιστεύειν d πάτριος Xoyog xal τὰ μυστιϰὰ σὐμβολα τω̃ν negl xbv Διόνυσον ὀργιασμω̃ν; Epicur. fr. 502a 18 Plat. Phacdo 67c: zijv ψυχὴν ... ἐϰλυομένην ὥσπερ [Ix] δεσμω̃ν ix TOV σω̇ματος )[*](PFCL VDKE)[*](4 adhortus P adorsus W Peip., in mg. V 18 soluta D1 W Peip. 19 spernet F1 LV2 spernit W, ut vid. C et (s. s. despicit . VI 21 sob PF1 22 summamque F2LV1E )
    43
  2. brevem replere non valentis ambitum
  3. pudebit aucti nominis.