De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. facili quae sera solebat
  2. ieiunia solvere glande[*](.)
  3. Non Bacchica munera norant
  4. liquido confundere melle
    5. [*]( 11Arist, fr. 57 (r. supra ad 33,19): τοίς yàt διαxεvοιςrà πεϱι τηv Ψυχήv xαxως onn πλουτοςoirt ίσχύςOVlt xdiio; τωςJ-rrSZv ffTtr- ἀλλ δσᾣπεϱ ἂv αὕται μάλλοv a1 διαϑσειςxας J τοσούτῳ xαί πλείω xαίμείζω xbr xεxτημέvov βλαπτοvo ^ 16 Iuven. X 20sqq.: nocte iter ingressus g a um contumque timebis .. cantabit vacuus coram iatrone viator (de versione Planudea c. Kugéas, Phllol. LXXIII, 1914, 318) )[*](7 qui ornari m ras. P 10 tecum PIlVl 15 gemmarum quae )[*](PTLVDKE)[*]( T1L1 17 huius om. JP 24 fkciliqae PTV2 K )[*]( 3* )
    36
  5. nec lucida vellera Serum
  6. Tyrio miscere veneno.
  7. Somnos dabat herba salubres,
  8. potum quoque lubricus amnis,
  9. umbras altissima pinus.
  10. Nondum maris alta secabat
  11. nec mercibus undique lectis
  12. nova litora viderat hospes.
  13. Tunc classica saeva tacebant
  14. odiis neque fusus acerbis
  15. cruor horrida tinxerat arva.
  16. Quid enim furor hosticus ulla
  17. vellet prior arma movere,
  18. cum vulnera saeva viderent
  19. nec praemia sanguinis ulla?
  20. Utinam modo nostra redirent