De consolatione philosophiae
Boethius
Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.
- nec quas ipse cohercuit
- misceri patitur uices.
- sic quod praecipiti uia
- certum deserit ordinem
- laetos non habet exitus.
primum igitur paterisne me pauculis rogationibus statum tuae mentis attingere atque, ut qui modus sit tuae curationis intellegam?
-- tu uero arbitratu, inquam, tuo quae uoles ut responsurum rogato.
-- tum illa: Huncine. inquit, mundum temerariis agi fortuitisque casibus putas an ullum credis ei regimen inesse rationis? -
Atqui. inquam. nullo existimaverim modo. ut fortuita temeritate tam certa moveantur. verum operi suo conditorem praesidere deum scio nec umquam fuerit dies, qui me ab hac sententiae veritate depellat. —
Ita est. inquit; nam id etiam [*]( ; 4* fontibus capitis 6 v. Htiiler 23 ) [*]( f )
Nam de ceteris, quin ratione regerentur, nihil movebare. rapae autem vehementer ammiror, cur in tam salubri sententia locatus aegrotes. Verum altius perscrutemur; nescio quid abesse coniecto.
Sed dic mihi, quoniam deo mundum regi non ambigis, quibus etiam gubernaculis regatur, advertis? —Vix, inquam,
rogationis tuae sententiam nosco, nedum ad inquisita j respondere queam. — Num me, inquit, fefellit abesse aliquid,
per quod velut hiante valli robore in animum tuum perturbationum morbus inrepserit? Sed dic mihi, meministine, quis sit rerum finis quove totius naturae tendat intentio? — Audieram, inquam, sed memoriam maeror hebetavit.
- Atqui scis, unde cuncta processerint.
— Novi, inquam, deumque esse respondi.
— Et qui fieri potest, ut principio cognito, quis sit rerum finis, ignores? Verum hi perturba- . tionum mores, ea valentia est, ut movere quidem loco
hominem possint, convellere autem sibiaue totum exstirpare non possint.