De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. fortunamque tuens utramque rectus
  2. invictum potuit tenere vultum,
  3. non illum rabies minaeque ponti
  4. versum funditus exagitantis aestum
  5. nec ruptis quotiens vagus caminis
  6. torquet fumificos Vesaevus ignes
  7. aut celsas soliti ferire turres
  8. ardentis via fulminis movebit.
  9. Quid tantum miseri saevos tyrannos
  10. mirantur sine viribus furentes?
  11. Nec speres aliquid nec extimescas,
  12. exarmaveris impotentis iram;
  13. at quisquis trepidus pavet vel optat,
  14. quod non sit stabilis suique iuris,
  15. abiecit clipeum locoque motus
  16. nectit, qua valeat trahi, catenam.

Sentisne, inquit, haec atque animo illabuntur tuo an ὄνος λύϱας? Quid fles, quid lacrimis manas? ἔξαύδα, μὴ ϰεῦϑε νόῳ. Si operam medicantis exspectas, oportet [*](23 Hom. A 363 ) [*]( 0 regit Bednarz (coll. Verg. Aen. VII 101) iecit Rand (colI. Verg. )[*](PTL VKE) [*]( eorg. II492) dedit Agricola, Peip. tegit Klusscf. Eng. 9 agitantis P mci antis interpres W (Langc coll. IV m. 4,1) Peip. exigentis Obb. (Barth. Adv. V 16); cf. Eng. 10 camenis T1L1V1 14 suos Peip.1 feros Langt, Peip., sf. Eng. 20 loco ut rid. T1 loque F1 23 ad ANONOC schol sine merito add. PL V expers P, in mg. V ἐξαύδα—νόψ om. P EZAYAA V (ἐξαύδα Aur.) 24 ME (s. s Uet ne) ΚΕΥθΕΝ (s. s. abscondas) ∗IHN∗ (s. s. lo, te, solum) T MI KEYeEMAI L MH (s. s. ne) SH KEOTOH (X sub tnsu, s. s. l abscondas) OAVC V )

8

vulnus detegas. — Tum egit collecto in vires animo: Anne adhuc eget ammonitione nec per se satis eminet fortunae in nos exagitantis asperitas? Nihilne te ipsa loci facies

movet? Haecine est bibliotheca, quam certissimam tibi sedem nostris in laribus ipsa delegeras, in qua mecum

saepe residens de humanarum divinarumque rerum scientia disserebas? Talis habitus talisque vultus erat, cum tecum naturae secreta rimarer, cum mihi siderum vias radio describeres, cum mores nostros totiusque vitae rationem ad caelestis ordinis exempla formares?