De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

  1. Venit enim properata malis inopina senectus
  2. et dolor aetatem iussit inesse suam.
  3. Intempestivi funduntur vertice cani
  4. et tremit effeto corpore laxa cutis.
  5. Mors hominum felix, quae se nec dulcibus annis
  6. inserit et maestis saepe vocata venit.
  7. Eheu, quam surda miseros avertitur aure
  8. et flentes oculos claudere saeva negat!
  9. Dum levibus male fida bonis fortuna faveret,
  10. paene caput tristis merserat hora meum;
    11. [*](Inscriptio deest V Boetii de consolatione philosophiae L Mallii P )[*](PTL v KE)[*](Boetii PT1, cf. Schepss, Blaett. bayr. Gymn. XXIV 25 Boec(t)ii VC ETIXL (ustris) K Vind. Peip. EX CONSL (CONS rel.) ORD(ORDI.P) T Peip. <EDIAG OFF. ATQE) Vind. Peip. (PATRICII (PATE E PATRIC Tn rel., Peip. patricii de consolatione K PHYLOSO PHYAE T philosophicae E LIB. I. IXCIP P IXCIPIT LIBER I TKE (FELICITER; T; cf. libros II. IV. V., CSEL HL p. LXXXII sq. )[*]( 1 quae T1 i veri selei* P elegis Leyser 7 fel. quondam Peip. 8 facta T1 9 inopia Tx 15 neu P1 heu P3 18 ora PHL1 )[*]( LXVII. Boethius, Cons. (Weinberger.) )[*]( 1 )
    2
  11. Nunc quia fallacem mutavit nubila vultum,
  12. protrahit ingratas impia vita moras.
  13. Quid me felicem totiens iactastis, amici?
  14. Qui cecidit, stabili non erat ille gradu.