De consolatione philosophiae

Boethius

Boethius. Anicii Manlii Severini Boethii Philosophiae Consolationis (Corpus scriptorum ecclesiasticorum Latinorum, Volume 67). Weinberger, Wilhelm, editor. Vienna, Leipzig: Hoelder-Pichler Tempsky, Akademische Verlags Gesellschaft, 1934.

Eccuius umquam [*]( 9-11 Epicur. fr. 374 (Lactant. De iradei 13, 21): si et vult (tollere mala) et potest, quod solum deo convenit, unde ergo sunt mala? aut cur illa non tollit?; sedv. Schundelen, Tbeol. Lit.-Bl. 1871, 60; Rand, Jahrb. Suppl. XXVI 430, 1 ) [*]( 5 hebit. T1 6 quaerar PVl 9 aud K aut P1 haut ut vid. V1 )[*](TTLVKE) [*]( 19 delatum T\'lE Notker (ἐπιϕεϱόμενον Plan.) molliretur P 22 post nulla repetituri erant et in PF 26 falsis P eccuins Tl haec cuius PLl hęe T* (in mg. ai et) et c. rel. Peip.: cf. Fmd. Apoth. 492, Arch. f. lat. Lex. XV 76, Phil. Woch. 1913, 1145, Jahrb. CXV 761 )

facinoris manifesta confessio ita iudices habuit in severitate concordes, ut non aliquos vel ipse ingenii error humani vel fortunae condicio cunctis mortalibus incerta summitteret.

Si inflammare sacras aedes voluisse, si sacerdotes impio iugulare gladio, si bonis omnibus necem struxisse diceremur, praesentem tamen sententia, confessum tamen convictumve punisset; nunc quingentis fere passuum milibus procul muti atque indefensi ob studium propensius in senatum morti proscriptionique damnamur.s o meritos de simili crimine neminem posse convinci!

Cuius dignitatem reatus ipsi etiam qui detulere viderunt; quam uti alicuius sceleris ammixtione fusca-

rent, ob ambitum dignitatis sacrilegio me conscientiam polluisse mentiti sunt. Atqui et tu insita nobis omnem rerum mortalium cupidinem de nostri animi sede pellebas et sub tuis oculis sacrilegio locum esse fas non erat.

Instillabus enim auribus cogitationibusque cotidie meis Pythagoricum illud ἕπου θεῷ. Nec conveniebat vilissimorum me spirituum praesidia captare, quem tu in hanc excellentiam componebas, ut consimilem deo faceres.

Praeterea penetral innocens domus, honestissimorum coetus amicorum. socer etiam sanctus et aeque ac tu ipsa [*]( . I 137 (Sosiades): Sen. De vita beat. 15, 5 (deum sequere), Ad Lucil. (II) 16, n; lamb!. Vita Pyth. 18 (86): ἃπαςὁ βίος συντέταϰται πϱὸς rd ἁϰολουϑεῑν τψ̄ ϑεψ̄ 19 Sen. Ad Lucil. (VII) 48,11: quod mihi philosophia promittit, ut parem deo faciat. IambI. Protr. 3 (11, 1-1 P- : i} .. γνω̄σις τω̄ν ϑεω̄ν (ϑείων Reintsius, cf. Diels, Doxogr. 273, 12) ποιεῑ .. ἡμᾱς τοῑς 9tot; ὸμοίους S ) [*](PTLVKE) [*](3 summiteret P2 sumiteret 1 6 alterum tamen del. TLV ow- Peip. convinctumve PlK 7 moti T2L1V2KE2 Notker 9 merito T* LVJ; cf. Pfeilschifter (Kirchengesch. Stud. III ½, Munster 1896, p. 178), qui vertit: In der Tat, die Senatoren wāren es wert, dap keiner eines solchen Yerbrechens uberfuhrt icerden könnte simile P dissimili TI 18 pithag. L pytag. VE phitag. PK ϕεόν libri (AllO 6Y 6EOX T5) ϑεοῑς Eng. (de non diis s. s. TLV sed de deo sperare auxilium add. T) 19 praesidium L 22 aeque T ac tu ipsa Sitznu acta ipso libri Peip. )

reverendus ab omni nos huius criminis suspicione defendunt. Sed — o nefas!