Epistulae imperatorum pontificum aliorum

Catholic Church. Pope

Catholic Church. Pope. Epistulae imperatorum pontificum aliorum (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 35, Pars 1-2). Günther, Otto, editor. Vienna: Gerold, 1895-1898.

tam caduco ac nullo fundamine criminationis ignotae procul dubio e re fuit, ut < de > persona talium, quae tam uentosa et leuis extiterat. quaereretur, si saltem illis loci sui ratio uitaeque constaret, ut fides absentibus in absentes debuerit adhiberi, tantumque pondus in litteris eorum, ut auctoritatem testimonii mererentur: patuit hos inobseruatis plebe cleroque contradicente ignotos [*]( 1 magisterio Garn. 9 explorabimus V, corr. 0 10 cum Bar.: quam V, quamquam p in marg. 12 ad sanctitatem uestram V, corr. Garn. 13 legendo Garn. mouet Bar. 19 qua V, corr. Bar. uisa F, corr. Garn. 20 cognitu V, corr. p 22 sensissept V recessisset iam V. corr. Garn. 22 caduca ad nulla fundamina V, corr. Coust. 23 e re Coust.: ire V 24 de add. Garn. uetosa V, corr. 0 26 uite que V_ 27 eorum V: esset Gam. )

101
alienigenas ordinationibus intra Gallias sacerdotia uindicasse. quibus se ipsi propria abdicauere sententia, nosque, licet et alia, tum eorum de se paenitudinem et confessionem secuti, sacerdotali eos loco et omni communione summouinus. satis urget, causam a talibus processisse per litteras in absentis eius accusationem, qui se praesens tuetur, qui exponit fidem, qui prouocat accusantem.

numquam piguit in melius retorsisse iudicium. adulescens et sancti spiritus executor, qui Susannam seniorum falsitate damnatam inuenit innocentem: reducitur a supplicio casta per puerum, quae per grandaeuos fingitur impudica. non ergo omni, sicut cautum est, spiritui credendum sed diu appensius examinandum est, praesertim. de fide hominis, ubi status eius et uita perpetua est.

nec Salomonem fefellit in puerperii rixa ueritatis indago: non enim statim duabus feminis inter se iurgantibus uni pignus addixit sed ibi arbiter fidem cunctabundus inuenit, ubi uerae pietatis intellexit affectum. perquam rarum sit, ut longa et castigata cunctatio non ad ueri cubile perueniat. optimae mentis indicium est praua difficilius credere, nam plerumque, quorum de se bonae confessioni pigrius adhibetur fides, in illius erroris abruptum necessitate coguntur et inremediabile uulnus efficitur, quod desperatur sanari.

unde in praesenti causa nihil praecox immaturumque censuimus sed innotescere sanctitati uestrae super absoluta Caelesti fide nostrum examen. cui etiam prior libellus ab eo intra Africam < datus > [*]( \\ 8 cf. Dan. 13, 45 sqq. 11 Ioh. I 4, 1 13 cf. Regn. III 3, 16 sqq. ) [*]( 1 ordinationibus post inobseruatis (p. 100, 28) trsp. Bar. 3 tum V: tamen Garn. penitudine et confessione V, corr. Bar. CouSt. 5 surget V, corr. Bar. absentes V, corr. Coust. 8 et = etiam; supplendum erat qui del. Garn. 10 ad supplicia V, correxi: a suppliciis Bar. 14 ueritis V, corr. 02 15 unum V, correxi 16 fide V, corr. Garn. 17 intelexit V 18 optime V i9 plcrique edd. 20 confessionis V, corr. Garn. 21 in remedia uile V, corr. o 23 innotescere p: in nocte scire F 25 africa Y, corr. p datus add. Garn. )

102
testimonio apud uos esse debuisset nec inexploratis famaque iactatis tam facile crederetur. quare intra secundum mensem aut ueniant, qui praesentem redarguant aliter sentire quam libellis et professione contexuit, aut nihil post haec tam aperta et manifesta, quae protulit. dubii sanctitas uestra resedisse cognoscat.

ipse sane Caelestius et quicumque in tempore ex diuersis regionibus aderant sacerdotes admoniti has tendiculas quaestionum et inepta certamina, quae non aedificant sed magis destruunt, ex illa curiositatis contagione profluere, dum unusquisque ingenio suo et intemperanti eloquentia supra scripta abutitur, cum in hoc etiam magnorum uirorum nonnunquam cum ipsis auctoribus scripta periclitantur post multam temporis miseriam interpretantis arbitrio, ut diuine profectum sit ex multiloquio non euitari peccatum et sanctus Dauid merito postularet circumstantiam labiis suis orique custodiam.