Epistulae imperatorum pontificum aliorum

sed id, quod ad nos attinet, cura peruigili per uos deo propitio desideramus impleri, quia. nullum uolumus aut non reddita ratione conuerti aut sic rectam uiam fidei profiteri, ut sibi a principe aliquid sine doctrinae remedio causetur imponi.

hoc igitur suggestione uestrae supplicationis peragite, ut Thessalonicensis episcopus, qui sub interrogationis obtentu ecclesiasticam pacem protracto in longum nititur dissipare negotio, quam a uobis suscipere noluit, a principe ad urbem directus ab apostolica percipiat sede doctrinam et, quicquid sibi dubium putat, huc ueniens praesenti a. nobis inquisitione condiscat; sic enim probare potest se catholicae professionis seruare cautelam, non malitiose concepta uindicare certamina.

sciat nos paratos esse et bene inquirentes instruere et errantes ad fidei rectum tramitem scientia duce reuocare, quia si dubitans paratam non uult experiri doctrinam nec rursus in simplicitate cordis, quae pacis et religionis causa iubentur, admittere, in aperto est, qua mente uel dei nostri praeceptis obsistat uel orthodoxi principis exempla contemnat.

in hac ergo parte totus suggestionis uestrae actus immineat, quia nec illi alia possunt ratione saluari et incitatae plebis sub hoc melius moderamine causa sedatur. cum quo etiam Aristidem presbyterum clementissimus princeps ad nos uenire praecipiat, quia, sicut praefati sumus, omnes, quorum pax ecclesiastica ambiguitate diuiditur, simul ad communionem nostram depulsa mali erroris aegritudine catholicae scientiae cupimus sentire medicinam.

praeterea, mox praesentia uos contigerit scripta suscipere, debebitis [*]( 1 dolose V 2 pptro V 8 aligrt V 12 qm (= quam) V: qrti (= quoniam) a 14 putet Car. hc V 15 sic V: si p1 16 cautela V, corr. o3 19 parata V, corr. o- 21 admitere V 22 ortoJoxi V 28 omnis V, corr. p 31 mox (ut;- p2 )

HORMISDA GERMANO ET IOHANNI EPISCOPIS ET BLANDO PRESBVTERO. Grauiter nos Iohannis catholici afflixit interitus, quem haeretici Dorothei uesania perhibetis extinctum. nam eundem Dorotheum Constantinopolim iussu principis didicimus euocatum.

aduersus quem domno et filio nostro clementissimo principi debetis insistere, ne ad eandem ciuitatem denuo reuertatur sed episcopatus, quem numquam bene gessit, honore deposito ab eodem loco ad ecclesiam longius relegetur uel certe huc ad urbem sub prosecutione congrua dirigatur.

ad hanc etiam partem inuigilare debebitis, ne in loco eius Aristides totius mali incentor et conscius quibuslibet subreptionibus ordinetur, nam nihil prodest mutari personam, si eius deformis nequitia perseueret; sed talem uirum debetis eligere, ut de iudicio uestro cuncta catholicorum congregatio gratuletur.

his igitur obseruatis pro Thomae atque Nicostrati fratrum et coepiscoporum nostrorum personis intentio dilectionis uestrae uehementer debet incumbere. nam quid prodest ecclesiam redintegrasse, si ab eius corpore sacerdotes uideamus extraneos, quos in nostram communionem uos caute atque rationabiliter non ignorastis esse susceptos? unde non leuiter nos res ista contristat, si ab his, qui sedis apostolicae [*]( 2 de inseruit Bar. 227. Dat. (aimul cum ep. 175) a. 519 die 3 Dec.; per Paulinum. Edd. Car. P 515; Bar. ad a. 519, 134; Collect. Concil.; BTA I 438; Thiel 903. 8 catholi V, corr. a 12 insiste V, corr. a 14 ad ecciesiam V: ac ecclesia Car., ab ecclesia Bar. 18 nt (= nihil) V: nui a, unde nulli o 19 eius deformia nequitia scripsi: etdera formis nequicie V, eiusdem formam nequitiae a, eiusdem forma nequitiae 0\' 23 pdg V 24 corpore ex corporis V )

idcirco, sicut hortati sumus, pro eorum communione atque loco serenissimo principi uehementer insistite; nam in eadem causa domno et filio nostro clementissimo principi et uiro illustri Iustiniano filio nostro scripta direximus, hortantes, ut cum uestra, quantum ad ecclesiarum suarum receptionem pertinet, debeant caritate tractare. de quo uos articulo nostrae ordinationis \'suspicamur immemores: diximus enim, quemadmodum exclusis occupatoribus hi, de quibus loquimur, ad proprias reuertantur ecclesias, ut illi alibi, si tamen rectae sunt fidei, ordinentur.

de personis Scytharum monachorum uir illustris Iustinianus nobis scripsit, quarum exemplaria litterarum fraternitati uestrae direximus. qui cum nollent sustinere uestrae dilectionis aduentum et obseruationum moras se dicerent ferre non posse, temptauerunt clam de urbe discedere. quos tamen nos fecimus sollicitius custodiri, ea, quae de uobis contraria dixerunt, uolentes agnoscere, ut, cum reuersi deo propitio fueritis, eorum error rationabilibus adhortationibus corrigatur. Data III. Non. Decembr. Eutharico u. c. cons.

HORMISDA QVIBUS SUPRA. Ita nos incolomitatis et actuum uestrorum cura sollicitat, ut quamuis frequentibus occasionibus non praetermittamus hortari certos nos de his, quae circa uos aguntur, fieri litteris destinatis. nam et cum per hominem illustris uiri atque magnifici patricii filii nostri Agapiti desideriis nostris congruos miserimus affatus et nunc quoque anxietatis nostrae credidimus solatio, si ad uos praesentia scripta mitteremus: