Epistulae imperatorum pontificum aliorum

nihil enim prohibet ante eius quoque aduentum concordiam prouenire sublata dubitatione re(li )gionis (et eum tamen mox dimittimus fauente diuinitate, quia iam melius habet), quoniam nec difficilia sunt, quae ceciderunt in ambiguitatem, nec expedit diutius causam uitae protrahi sempiternae, ne dilatis [*]( 4 transmittemus p2 6 roma. V octuό V ) [*](100. Data et accepta ut ep. 199. Edd. Car. 12 553; Bar. ad a. 520, 40; Collect. Concil.; Thiel 939. 18 <de> quo Bar., at cf. ep. 243 § 2 25 concordia Y, corr. 02 26 regionis V, corr. Car. dimittemuI Car. )

aeternitatis igitur supernae tremendique iudicii non immemor sanctitas uestra, quae sibi commissa sunt, efficaciae tradi deproperet, ut intellegant cuncti recte uos apostolicae sedis esse primatum sortitos. haec igitur, quae uobis scribuntur a filiis, affectu paterno iubete quantocius adimpleri. scitis namque, quam sit admirabilis gloria tantorum errores annorum uestri pontificatus tempore stirpitus aboleri.

HORMISDA IUSTINO AUGUSTO. Benedicta trinitas deus noster, qui uobis gubernacula mundani commisit imperii, quibus non solum pro iure regni ueneratio deberetur uerum etiam pro gloriosi modestia et integritate propositi!

uere enim glorificauimuB deum lectis uestrae pietatis apicibus, quibus promissae legationis moram pro infirmitate eius, qui dirigendus fuerat, excusando luce clarius reddidistis, quam curam fidei et pudoris haberetis, ostendentes rerum summam regentibus non sufficere ad dominationis apicem, quam obtinent, potestatem, nisi ornamenta morum pretiosiorem faciant principatum. seruet circa uos, clementissime imperator, deus noster beneficia sua et respiciens bona uestra largiatur aeterna !

nec nos tamen momordit ulla suspicio aut implendi tarditatem promissi de mutatione credidimus euenisse consilii. nefas enim erat de eius uerbis qualibet sollicitudine dubitari, cuius fidem in magnis rebus datum est tam euidenter agnosci.