Epistulae imperatorum pontificum aliorum

habeant illi basilicas auro coruscantes pretiosorumque marmorum ambitione uestitas uel erectas magnificentia columnarum; habeant quoque porrectas in longum possessiones, ob quas et fides integra periclitata est: quid etiam suis impietatibus uindicant communes Romanis omnibus ciuitates, ut neminem in his pie uiuere permittant, in quibus a plurimis etiam uana superstitio sine periculo colitur et sine illorum inuidia uindicatur? liceat saltem ueritati uel inter ipsa uilissima et abiecta praesepia Christum deum pie colere ac fideliter adorare. ubi et aliquando natus secundum carnem idem [*]( 1 Hierem. 6, 15. ) [*]( C 2 ne Sirm. si Vo, si * confessionem nY 3 et ignominiam.. cognouerunt om. cl) 6 fecimus «1» christi Cl) 8 discribuntur cl) amatoribus cl) 9 quid enim .. glorientur om. V 11 hii CP 13 uestram Sirm. 15 catholicae .. patiamini om. ? inserens uerba et patimini catholice fidei paulo inferius ante nusquam patimini II) 22 communis cĮł 24 uana o: uasa V, om. (I) sine periculo Y: \'cum periculo cl) 25 saltim cĮJ )

hoc, quod petimus, non. ideo petimus, quasi expauescamus pro uero interfic: deus testis est, qui uerus speculator est cordis, quia per dei gratiam nobis ut summum refrigerium est et certa spes futurae beatitudinis. si pro hac fideli adsertione iugulemur. non ergo quasi qui timeamus perpeti, ideo sumus ista prosecuti, sed ne aliorum impietatibus et crudelitatibus sanguis effusus fidelium Christianorum diu piissimum uestrae principalitatis grauet imperium.

maxime sub te, religiosissime Auguste Theodosi, qui mira deuotione contra omnes haereticos Christianae religionis pia confessione conspiras, magnum nobis apud deum fore supplicium credidimus, si apud te tam religiosum, tam piissimum imperatorem et Christo deo diuino ac plenissimo timore consecratum, quem uere ad imperium deus Christus elegit, quae sunt uerae fidei ac uerae ecclesiae, taceremus. post haec non ambigimus. quo sollicitus agas qua pater imperii, ne in orbe Romano professae fidei communionisque sinceritas affligatur. quicquid in causa sacrae fidei ac professae ueritatis sanctius gesseritis, tanto gloriosius et hic et in perpetuum Christi fauore regnabitis.

ego Marcellinus preshyter optans felicissimo imperio uestro securam quietem et in regno Christi et dei perpetuam beatitudinem, piissimi imperatores. ego Faustinus, qui non possum dignus uocari presbyter dei, optans ut et hic multos annos clementissimae diuinitatis auxilio feliciter imperetis et in futuro Christi filii dei regno perpetuam cum sanctis beatitudinem consequamini, gloriosissimi imperatores. [*](2 quasi V: ut II) 4 ut et Sirm. futura et VOtX beatitudines V 5 si om. n 6 perpeti om. Ix sed ne om. x 7 aliquorum cĮ) effundatur II) 8 diu V: ne diu itx, nedum Y 9 te om. q. religiosissimi augusti cl) 10 omnes V: eos 11 conspirans *l» 14 dei cl- 15 taceremus post V: acerrimus pontifex II) 16 ambigemus II) sollicitius Hartel in om. Ix 17 communionisquo Clt 18 in om. 19 sanctius V: sanctae q. 20 regnabitis (regnauetis n) Marcellianus presbyter obtuli JTX reliquis omissis; regnabitis Marcellinus presbyter obtulit epistola explicit feliciter /, regnabitis Marcellinus presbyter obtulit epistolam 9 reliquis omissis 23 dei p: dedi Y )

AD HAS PRECES ITA LEX AUGUSTA RESPONDIT :

Salue, Cynegi carissime nobis. Etsi nulla humanis pectoribus maior quam diuinae legis debet esse reuerentia nec adici quicquam ad eam possit, cuius ambitiosa praestantia, mundi terraeque moderatrix, omne, quod sub nobis esse uoluit fauor omnipotentis dei, propitiata custodit:

tamen, quia per Faustinum atque Marcellinum plenissimos fidei sacerdotes interpellata clementia nostra, uenti sumus ne, si per nos nihil fuisset responsum petentibus, nos uideremur annuere his, qui diuinae legi, cui seruimus, contra propositum nostrum aliquid addidissent, atque ideo ita utrumque moderamur, ut.petitionem. quae est oblata. ueneremur, fidei autem nihil ex nostro arbitrio optemus uel iubeamus adiungi. nemo enim umquam tam profanae mentis fuit. qui cum sequi catholicos doctores debeat. quid sequendum sit, doctoribus ipse constituat.

et sane probabilis et iusta laudatio precum est, quae omnem prope seriem haereticae superstitionis, quae contraria est fidei catholicae. ordinemque complexa est. nam et unde exorta et quo prouecta auctore fuisset, aperuit, quippe cum persuasu quorundam totius saeculi antiquitate mutata acti pro fide in exilium innocentes uitam cum summa laude posuerunt.

sed circa eos non est dilata ultio, qui insidiati bonis moribus et caelestibus institutis paulisper ex contentione non fide sed factione multorum mentes detestanda insinuatione peruerterent. nam usque adeo omnipotentis dei mota patientia est. ut poenam. quae criminosis post fata debetur, in exemplo omnium ante fata sentirent.