Epistulae imperatorum pontificum aliorum

an dubium est cuncta haec prouidentiam disposuisse unam : primum eum principem esse delectum, qui cum se hominum suscepisse uideret imperium, non se oblitus est deo esse subiectum: dehinc quod talem fraternitatem tuam ecclesiae suae praesulem dedit, quem non esset ambiguum cum sede nostra, id est apostolica, certam mansuramque fidei subiturum esse concordiam? etenim libello a nobis fidei libenter accepto, cum redintegrationis in Christo fueris auidus, numquam in praedestinatione diuina fuisse a nobis cognosceris alienus.

itaque, dilectissime frater, dei nostri sponte currentibus instate beneficiis; sparsi olim gregis plenius membra colligite et custodite collecta. memento nunc clemen<ter> te adsignatae a Christo nauis esse rectorem; fac cogites diabolicae contumaciae spiritus quieti itineris secura turbantes nec te lateant fluctus tempestatis incertae, quos euigili mente prospicias et erecta in deum ratione compescas.

nulla tibi commissi negotii neglegentia clauum dominicae ratis extorqueat; illud unicum [*]( 2 Rom. 10, 15 ) [*]( 1 tempestatiua V, eorr. p 3 enangelizanzium V 4 sq. conaentientes .. ac edit. reg.: consencientia .. hanc V 4 Christo uulgo 7 ac o: hac V 8 dimissa V, correxi neque o2: namque V 9 quo a: co V concordari V, corr. Coust. propositos V, corr. 02 10 sq. pronidencia .. diuina V, corr. 02 11 dilectum V, corr. o1 12 susscepisse V oblittts V 14 ecclesiam V, corr. 02 18 diuine V, corr. 0 21 clementer te scripsi: clemen te V, clementer o 22 esse tOte> 02 23 secura p3: et cura V turbantis V, corr. Bull. Taur. (non p) 25 erecta o2: te erecta V compesscas V: compensas Car., componas Coust. ) [*]( 40* )

haec tibi rectissime cogitanti non deerit suo militi praesidium ducis, et quanto hostium multiplicantur insidiae, tantum summi gratia rectoris aduersantis uenena misericordiae suae facit esse materiam, sicut sermo apostolicae ueritatis asseruit dicens: ubi abundauit iniquitas, superabundauit gratia; tu tantum diuinis rectissimisque inhaereas institutis ecclesiasticam fouendo concordiam, ut ueluti quodam pacificae uoluntatis signatus indicio illius esse discipulus adproberis, qui ait: pacem meam do uobis, pacem meam relinquo uobis.

hortare etiam quamquam sponte ad recta tendentem filium nostrum clementissimum principem Iustinum Christiano saeculo diuinitus comparatum ea perficere, quae regalibus litteris dignatus est polliceri, ut missis ad eos edictis, quos ab ecclesiae matris uberibus etiam nunc deuius error abducit, diabolicam fraudem et auctoritate religionis et moderata potestate compescat imperii eamque sibi contra communem totius humanitatis hostem maximam ducat esse uictoriam, si supernae auxilio diuinitatis uetusti serpentis uenena compresserit.

de Antiochenae quoque atque Alexandrinae ecclesiarum statu non supersedeas esse sollicitus et clementissimo subinde principi supplicato, ut in his quoque pacem religiosa ordinatione restituat, quatenus bonis coeptis plenae cumulum perfectionis adiungat. frustra enim bonum opus incipitur, si non in totum perfectio subsequatur.

commendamus praeterea legatos a sede apostolica destinatos, quos ita faciat [*]( 9 Rom. 5, 20 13 Ioh. 14, 27 ) [*]( 2 et reflantis scripsi: ereflantis V, perflantis 02 4 praeponitur V, corr. oa 7 tanto edit. reg. 9 superhabundauit V 10 <et> gratia Car. cum Vulgata anni 1590 12 signa? V, corr. p2 dissciplus Y 19 auctoritatem V, corr. 02 20 eaque V, corr. 02 21 communionem V, corr. 02 ostem Y 25 principis V, corr. pa: principe 02 pace V, corr. p )

HORMISDA GERMANO ET IOHANNI EPISCOPIS FELICI ET DIOSCORO DIACONIS ET BLANDO PRESBVTERO. De his, quae acta caritatis uestrae relatio comprehendit, gratias deo nostro referimus, qui laborem uestrum iuuare dignatus est, et hortamur, ut clementissimo principi et piissimae Augustae coniugi eius officiis imminere competentibus debeatis et agere auxiliante Christo nostro, <ut> uniuersis sub ecclesiastica obseruatione dispositis omnes ecclesiae, quae in qualibet mundi parte sunt positae, ad communionem sedis apostolicae reuocentur.

de Alexandrina uero atque Antiochena ecclesiis elaborate, ut nostrae fidei sub obseruatione rationabili conectantur, quia tantae rei perfectio tam clementissimo principi quam uobis gratiam diuinae propitiationis adquirit. Data (die) quo supra CODS. 〈ss.〉.

HORMISDA IOHANNI EPISCOPO CONSTANTINOPOLITANO ET DIOSCORO DIACONO. Repperimus Thomatem et Nicostratum fratres et coepiscopos nostros Constantinopoli non ita susceptos, sicuti [*]( 1 qnę ant V 3 coQs ss (i. e. consule supra scripto) V: Eutharico u. c\' cone. Car. ) [*]( 170. Dat. ut ep. 168. Edd. Car. P 507; Collect. Concil.; BTA I 429; Thiel 884; commemorat Bar. ad a. 519, 77. 6 DIAO V 8 ortamur V 9 agnate V coniungi V, corr. 0 10 offlci V, corr. 0 11 ut add. ps 15 sidei V, corr. a 17 Data qf cone. V ; ego die et ss. addidi ) [*](171. Dat. (simul cum ep. 172) a. 519 post diem 3. Decembr. Edd. Car. I2 510; Colltct. Concil; BTA I 432; Thiel 907; commemorat Bar. ad a. 619, 134. 20 Constantinopolitano dtl. pa, om. Car.; et Dioscoro diac del. Thiel. contra quos quae monui Beitrage p. 32 sqq., ea etiam nunc mihi constant. quam uero ipse protuli sententiam, ea ita uidetur restringenda, ut epistula a pari quod dicitur et ad Iohannem Gpolitanum et ad Dioscorum missa sit; cf. quae adnotaui ad p. 628, 4 22 coepa V, corr. a constantinopoll Y, corr. Thiel )

quod quam acerbe fert animus noster, etiam fraternitatem (dilectionem) tuam credimus aestimare et ideo quantam diligentiam causae uidetis magnitudinem poscere, tantam uos efficaciam debetis sine mora praestare et agere, ne nos magis apud quos fuerunt uideamur esse contempti, cum illis contra quam desiderium commune habuit sollicitudinis molestia fuerit indecenter iniecta in tantum, ut nec de facultatibus eorum, quae eis dicuntur inuasae, a fratre et coepiscopo nostro Iohanne dicatur aliquid ordinatum nec litteras nostras, quas per eos misimus, fuisse susceptas.