Epistulae imperatorum pontificum aliorum

magnum opus arripuistis, magna uobis causa commissa est. per uos enim populos Christus uult ad ecclesiae foedera reuocare, quos per se uoluit a morte redimere. magna etiam uestro sexui parata est laudis occasio, si uobis instantibus ecclesiae suae Christus, quae diuisa fuerant, membra coniungat.

nec enim maior est gloria, quae humanae salutis lignum scrutata est et sola crucem, quam omnis ue(ne>ratur mundus, inuenit: superabitis quin immo illius merita, quia ecclesiae unitas per illam suum inuenit signum, per uos est habitura remedium.

agat igitur iugalis uestri religiosa clementia, ut fratres et coepiscopi nostri sub eo libelli tenore, quem dudum misimus, fidem suam dignentur adserere, quatenus perfecta possit esse, quae est inchoata, correctio. quia irrita est quaelibet in cultura dei confessio, cui deest fidei plenitudo. hoc enim, quod a reliquis fieri poscimus, a multis iam sacerdotibus constat effectum et unitas esse iusta in communione non poterit, si non fuerit in reuersione seruata.

HORMISDA ANASTASIAE ET PALMATIAE A PARI. Bonae uoluntatis studium diuinae semper comitatur prosperitatis effectus. dei nostri prouidentia temporis facultas oblata est, in qua pro fidei uestrae praemio debetis adniti.

de superna primitus misericordia, deinceps de conscientia clementissimi principis praesumentes legatos pro religionis catholicae causa direximus, [*]( 1 coniugis p2 2 siducialiter V, corr. o\' 6 federa V 9 enim V: eius g2; aut enim <eius) maior aut enim maiore seribendum uidetur 10 cruce Y. corr. 0 11 ueratur V, corr. 0 16 correcio Y 18 possimua V, corr. 02 ) [*]( 157. Dat. ut ep. 148. Edd. Car. P 489; Bar. ad a. 519, 32; Collect. Concil.; BTA I 421; Thiel 848. 23 HORMISDAE V, corr. 02 PARi V 26 debeatis Bar. )

Cum deo propitio partes Orientales fueritis ingressi, si qui episcopi uobis occurrerint et libellum, cuius continentiam percepistis, a se subscriptum offerre uoluerint, suscipite eisque praebete sanctae communionis consortium.

si uero occurrentes episcopi eo, quo superius diximus, ordine profiteri noluerint, a uobis equidem sub sacerdotali affectione tractentur, sed neque uobis sit cum his mensa communis neque ab his uel uictualia praesumatis accipere nisi tantum subuectionem, si causa poposcerit, et hospitalitatem, ne credant se omnino fastidiose despectos.

cum autem Constantinopolim deo iuuante ueneritis, in ea succedite, quam imperator praebuerit, mansione et nullum ad salutationem uestram prius permittatis accedere exceptis his, quos ipse miserit imperator aut quos nostrae communionis esse cognoscitis, donec ipsum principem uideatis.