Epistulae imperatorum pontificum aliorum

ubi est, domine, humilitas, quam sub occasione discipulorum tuorum certantium de loci qualitate docuisti? tu ostendis illum esse maximum, qui exhibere studuerit se pusillum. respice de caelo et uide, uisita uineam te cultore plantatam, intende circa mandata tua minimos et circa ambitum honoris elatos!

cur recentia cupitis et prisca deseritis, circa summa desides et parua curantes? nonne hoc est rerum uilia decimare et legis praecepta contemnere? seruate illa, quae deo congruunt, et facile ea, quae sunt ab hominibus, subsequuntur.

quin potius curam salutis adsume et, cur te alius praeuenerit in ueritate, affectione suspira, ne si insectari eos, qui ad ecclesiae reuertentur [*]( 17 Matth. 18, 6 19 cf. Mattb. 18, 1 20 cf. Matth. 18, 4 21 cf. Psalm. 79, 15 sq. 25 cf. Matth. 23, 23 ) [*]( 1 dicerni V, corr. 0 3 ergo o: ego V 13 exibes V 14 defferri V hisdem V uestigiis ex uestigia V catholice V, corr. p2 16 quae V: quem o 18 pecatis V 20 exibere V 22 cultorem V, corr. o 23 bilia F, corr. 0 29 reuertuntur cod. Angelic. )

HORMISDA ENNODIO ET PEREGRINO EPISCOPIS. Posteaquam profecta est caritas uestra, Nicopolitanus diaconus, qui uobis etiam occurrit in itinere, Romam uenit. quem praeter moram uidimus cogitantes, ne forte esset, quod ad instructionem mandatae uobis legationis adicere deberemus. quod et rationabiliter factum ipsa res euidenter ostendit.

optulit enim nobis epistolam Iohannis episcopi sui et aliam synodi subiacentis ecclesiae Nicopolitanae, qua queruntur ab episcopo Thessalonicensi excitatas aduersum se tam principales quam iudiciarias potestates, concussionibus et dispendiis se uehementer affligi propter hoc, quia de ordinatione sua ad episcopum relationem secundum prisca exempla non miserit. pro qua causa sperauerunt, ut de remedio cogitare deberemus, consulentes etiam nos, utrum daremus eis licentiam relationem ad designatum episcopum secundum consuetudinem destinandi.