Epistulae imperatorum pontificum aliorum

quoniam uero quidam dissimulantes nobiscum credere atque sectari sanctas synodos, quae Nicaeae Constantinopoli atque Ephesi congregatae sunt, in quibus principes extiterunt sanctissimi <beatae> memoriae episcopi Caelestinus apostolicae sedis uestrae et Cyrillus Alexandrinae, insuper etiam quae Calcedone aduersus Eutychem impium congregata est, quae omnes praedictas ueritatis atque orthoaoxiae in se ratione firmauit: tamen audent nos impugnare tamquam uinculum concordiae sine ratione uitantes.

uotum autem mihi est uestram sequi doctrinam, sicut inter sanctos praecessor meus Alcison extiterat, et anathematizo Dioscorum ac Timotheum appellatione Ellurum et Petrum horum successorem et Petri communione cum his permixtum Acacium et Petrum, qui Antiochenam perturbauit ecclesiam, sequens in omnibus synodicas ac proprie apostolicas epistolas scriptas a uero praesule Romanae ecclesiae Leone. rogo autem:

plenius atque perfectius, quae seruari oportet, commonete et, quibus abstinere debeam, uestris custodibus litteris intimate, ut etsi fortassis adhuc inexercitatus ordini deputor lectionum seu dixi sine egi apostolicis doctrinis uestris incongruum, uestris imbutus sermonibus possim haereticorum obsistere machinis. hoc enim facientes, sanctissimi, firmiores [*]( 1 Ephes. 6, 19 ) [*]( 5 aperiente p 6 recta Bar. in marg. incidere Y, corr. Bar. 6 quoniam V: quamquam Hartel 7 dissimnlantcs] sc. sunt 9 quibus Y: qua Bar. in marg. sanctissimae o; ego addere malui beatae 12 eutichem V 13 ueritatis scripsi: ueritates V, quod retinentes atque orthodoxa Car., aeque orthodoxiae Thiel 19 antiocenam V 21 uiro V, corr. Bar. 24 etsi V: si Bar. 27 macinis V sanctissime Car. )

uenerabilem uero diaconum Rufinum ad tam necessariam causam directum pacifice, sicut uos decet, rogati suscipite et fiduciam tribuentes celerem eius recursum ad nos praestare dignemini portantem spiritalia atque apostolica constituta, cuncta sanctissime.

omnem in Christo fraternitatem uestrae beatitudinis ego et qui mecum sunt plurimum salutamus in domino.

HORMISDA IOHANNI EPISCOPO NICOPOLITANO. PER RUFINUM DIACONUM. Gauisi sumus in domino ualde, frater karissime, acceptis litteris tuis, in quibus te profiteris sacerdotium dei gratia suscepisse. haec est fides certa, haec spes sine ambiguitate secura, qua creditur totius boni causa in superna dispensatione consistere.

cuius rei scientiam habens, frater karissime, beneficiorum, quae a deo nostro consecutus es, religioso animo gratiam confiteris, licet hoc quoque de eodem clementiae fonte descendit, ut se auctori suo humana submittat humilitas: ait enim: super quem requiescit spiritus meus nisi super humilem et quietum et trementem sermones meos?

in his ergo, in quibus huiusmodi probans, clarius elucescet aliis etiam uirtutis huius futurum exemplum, quando ad hoc etiam deo instituente perductus es, ut et in te catholicorum glorietur ecclesia.

nam sicut diuinis testimoniis eruditus et iuxta apostolum sacrarum litterarum institutione formatus hoc auspicium tuae ordinationis edidisti, ut aduersum deuiantes cum sedis apostolicae sententiis conuenires. neque [*]( 20 Esai. 66, 2 ) [*]( 5 celerum V, corr. 0 7 cuncta sanct. seiunxi ab eis quae sequuntur ) [*]( 118. Dat. (simul eum ep. 130) a. 516 die 15 Nou. per Bufinum; respondet epistulae 117. Edd. Car. JP 449; Bar. ad a. 516, 50; Collect. Concil.; BTA 1 383; Thiel 774. 11 per rufinum diaC V charactere minutiore in marg. 12 simus V, corr. 0 1 £ quae redditur V. corr. p2 )

notum est enim eos extra religiosa septa consistere, qui et ipsi profitentur conscientiam fidei, fiduciam * * atque ideo et infructuosa est apud eos quamuis cum religiosis congrua sanctae communionis aequalitas, quia procul dubio qui ea, quam meruit, libertate non utitur, subiectum se iniquitatibus confitetur. quid gloriemur his, quas non sequimur, disciplinis? falso appellat magistrum, qui se institutionibus eius non probat esse discipulum.

sed quia nobis nunc omnia in confessione similia et libertatis propriae resumpsistis affectum, paternae rursus hereditatis cupientes esse consortes amplectimini gratiam traditionis antiquae et in illius inconuulsi fundamenti stabilitate persistere, non cum temporibus corda mutantes (inconstantis enim mutabilitas ista solet esse propositi atque ideo bene fundatis oportet inhaerere, quando huiusmodi studia clementia scit fouere diuina), ut fidei uestrae firmitas uobis de aliorum salute fructificet et feruore uestri studii aliorum quoque animus ad resumptionem bonorum suorum possit accendi, quatenus et de uobis quoque sanctus apostolus dixisse credatur: aemulatio uestra prouocauit plurimos.