Epistulae

Ausonius, Decimus Magnus

Ausonius, Decimus Magnus. Ausonius, Volume 2. Evelyn-White, Hugh G. (Hugh Gerard), editor. London, Cambridge, MA: William Heinemann, Ltd.; Harvard University Press, 1921.

    oblata per antiquarios mora scio promissi mei gratiam expectatione consumptam, Probe, vir optime; in secundis tamen habeo non fefellisse, apologos Titiani et Nepotis chronica quasi alios apologos (nam et ipsa instar sunt fabularum) ad nobilitatem tuam misi. gaudens atque etiam glorians fore aliquid, quod ad institutionem tuorum sedulitatis meae studio conteratur.

    Libello tamen apologorum antetuli paucos epodos. studio in te observantiae meae impudentissimo.

    v.2.p.34
    paucos quidem, ut ego loquax iudico; verum tu, cum legens, etiam nimium multos putabis, adiuro benevolentiam tuam, verecundiae meae testem, eos mihi subita persuasione duxisse, nam quis hos diu cogitaret? quod sane ipsi per se probabunt, fors fuat, ut si milli vita suppetet, aliquid rerum tuarum quamvis incultus expoliam: quod tu etsi lectum non probes, scriptum boni consules, eumque ego imitatus sim vesaniam Choerili, tu ignoscas magnanimitate Alexandri.

    Hi igitur, ut Plautus ait, interim erunt antelogium fabularum, garruli et deceptores. qui compositi ad honorificentiae obsequium, ad aurium convicium concurrerunt, vale et me dilige.

  1. Perge, o libelle, Sirmium
  2. et dic ero meo ac tuo
  3. have atque salve plurimum.
  4. quis iste sit nobis erus,
  5. nescis, libelle? an, cum scias.
  6. libenter audis, quod iuvat?
  7. possem absolute dicere,
  8. sed dulcius circumloquar
  9. diuque fando perfruar.
  10. hunc dico, qui lingua potens
  11. minorem Atridam praeterit
  12. orando pauca et musica:
  13. qui grandines Ulixei
  14. et mel fluentem Nestora
  15. concinnat ore Tulli;
  16. qui solus exceptis tribus
    17. v.2.p.36
  17. eris erorum primus est