Res Gestae
Ammianus Marcellinus
Ammianus Marcellinus. Ammianus Marcellinus, with an English translation, Vols. I-III. Rolfe, John C., editor. Cambridge, MA; London: Harvard University Press; W. Heinemann, 1935-1940 (printing).
Utque aegrum corpus quassari etiam levibus solet offensis, ita animus eius angustus et tener, quicquid increpuisset, ad salutis
Siquis enim militarium vel honoratorum aut inter suos, rumore tenus esset insimulatus partes hostiles, iniecto onere catenarum, in modum beluae trahebatur, et inimico urgente vel nullo, quasi sufficiente hoc solo, quod nominatus esset aut delatus aut postulatus, capite vel multatione bonorum, aut insulari solitudine damnabatur.
Accedebant enim eius asperitati, ubi esse[*](inminuta esse, Traube; inminuta uel laesa, Val.; inminutae (lac. 5 letters), V.) amplitudo imperii dicebatur, et iracundiae suspicionumque vanitati,[*](suspicionumquevanitati, Heraeus; suspicionum quantitati, V.) proximorum blanditiae, exaggerantium incidentia, et dolere impendio simulantium, si principis petitur[*](petitur, Novák; periclitetur, Gardt.; per[di]tur, V.) vita, a cuius salute velut filo pendere statum orbis terrarum fictis vocibus exclamabant.
Ideoque fertur neminem aliquando ob haec vel similia poenae addictum, oblato de more elogio, revocari iussisse, quod quoque principes factitarunt. Et exitiale hoc vitium, quod in aliis non numquam intepescit, in illo aetatis progressu effervescebat, obstinatum eius propositum accendente adulatorum cohorte.