Pseudo-Augustini Quaestiones Veteris et Novi Testamenti CXXVII

Ambrosiaster

Ambrosiaster. Pseudo-Augustini Quaestiones Veteris et Novi Testamenti CXXVII (Corpus Scriptorum Ecclesiasticorum Latinorum, Volume 50). Souter, Alexander, editor. Vienna, Leipzig: Tempsky, Freytag, 1908

Quoniam filii Hierusalem terrenae apostatarunt a deo, non potest huic gaudium adscribi, sed maeror. ad obprobrium ergo [*]( 3 Ps. 29, 10 8 Pa. 102, 14 11 Eccle. 9, 4 15 Eecle. 9, 4 22 Matth. 15, 26. Marc. 7, 27 28 Esai. 54, 1 (Gal. 4, 27) ) [*]( 3 ait] aut P om. X 4 adnuntiaoit C 11 eanis] niaus add, X 15 canis] uinos add. QA 16 rectis M 18 gestili GA gentile eet. 19 ac-apostata om. M 24 erumpe NA 27 terrae X apostMeront N (corr. apostataaerunt). X 28 describi N diecribi X sed] et (eo\'rr. set) C )

huius Hierusalem profeta illam superiorem Hierusalem laetari debere dicit, quam apostolus matrem nostram appellat, quia sine gemitu et doloribus multo plures filios habet, quam haec quae cum lacrimis generat carnaliter — Iudaeos utique —, illa autem Christianos per fidem spiritaliter, quam ideo desertam dicit, quia ipsa est uita, quam deseruit Adam primus et secutus est mortem. cum regenerantur ergo homines, reuertuntur ad eam, quam deseruerant, uitam. haec uita Christus est, quia ipse dixit: ego sum uita. est et deus pater uita, quia ait dominus: sicut habet pater uitam, ita dedit filio uitam. sine dubio et spiritus sanctus uita est dicente domino: qui. de Meo, inquit, accipiet. de uita itaque qui accepit, uita est tres ergo sunt una uita. haec est uita, per cuius fidem regeneramur. ipsa est mater nostra, sicut et in Genesi legimus: quia ipsa est, inquit, — id est uita — mater omnium uiuorum. qui sunt qui uiuunt, nisi qui credunt?

XLI. AN SPIRITUS, QVI SUPER AQVAS FEREBATUR, SANCTUS SPIRITUS INTELLEGATUR, QVIA DICTUM EST: \'SPIRITUS DEI FEREBATUR SUPER AQVAM\'.

Si ideo a quibusdam sanctus spiritus putatur, quia dei sphitus esse legitur, inualida et inanis adsertio est. non solum enim ordo hoc non patitur et ratio abnuet, sed et uerba ipsa [*]( 2 cf. Gal. 4, 26 6 cf. Gen. 3, 20 9 Ioh. 14, 6 10 Ioh. 5, 26 12 Ioh. 16, 15 14 cf. I Petro 1,8 15 Gen. 3, 20 19 Gen. 1, 2 ) [*]( 1 lfcetare F, (COtT. m2) B 5 deaertum C 6 ipse GtA 7 refeneratur M 8 desernant (corr. deseruerant) M est Christus C 9 uita all.] uita. C ..uita N 12 aecepit] accipit NX 15 legitur P ipse M ł,corт.), X inquit id est] inquit dfle P inquid C id estj in id est NX 17 ferebatur super aquas P ferabatur C 19 aquas NX 20 cmie si add. Nmg uidetur hic erraese in ista sententia; non est aocipi«Hdvm qttod dlxit gtvssmna anUqmBtimum (uide etiam .1. 21) (partim excisum), X et post ideo add. NX a om. MX spiritus sanctos GNX 21 ease spiritus P inanis et inualida P solum] add. nitatur hie emwse itf iatt sententia non accipiendo quid dixit C 22 abnuet tempm praaens (cf. Thes. Ling. Lat. abnueo)] abnuit P ipsa-.... N ) [*]( 5* )

infirma probantur ad causam istam adstruendam. nam his uerbis frequenter aliud inuenimus significatum in lege; inter cetera enim ait dominus deus: non permanebit spiritus meus in hominibus istis, quia sunt caro. et in subiectis: sed deleam, inquit, omnia ab homine usque ad pecus, propterea quia diluuium facturus erat super terram. numquid hic spiritus sanctus potest intellegi? nonne de animabus locutus est? nam non solum nostrae animae spiritus dicuntur, sed et pecorum. sic enim scriptum est: et mortua est omnis caro in aqua, in qua erat spiritus uitae et in Ezechiel profeta sic dictum est, dum de reformatione hominum pro-, mittit dicens deus: haec dicit dominus ossibus istis: extendam super uos cutem et dabo in uobis spiritum meum, et uiuetis. numquid de sancto spiritu locutus est et non de anima?

Omnia quidem caelestia spiritus sunt, sed differunt ab inuicem, et deus spiritus est, sed longe aliter. omnis itaque spiritus dei est; non tamen deus est, nisi spiritus qui de ipso est, cuius significatio haec est ut \'sanctus\' dicatur. nam et homines filii dei uocantur et Christus dicitur filius dei; sed interuallum est, quia hic uerus est, illi adoptiui. sic et inter spiritum dei diuersitas est. spiritus enim sanctus de deo est, consubstantiuus ei; reliqui uero spiritus dei esse dicuntur, sed creatura sunt. sed nec ordinis est ut spiritus sanctus ferri super aquas intellegatur, cum super aquas spiritalem creaturam esse tradat ratio, et quae super se habeat potiorem alteram creaturam, quia creatura a creatura [*]( 3 Gen. 6, 3 4 Gen. 6, 7 9 cf. Gen. 7, 21. 22 12 Ezech. 37, 5. 6 17 cf. Ioh. 4, 24 et II Cor. 3, 17 20 cf. Matth. 4, S etc. 21 cf. Eph. 1, 5 etc. ) [*]( 3 permanebis (corr.) N 4 quia] que. (corr. qai) C 6 hic om. X 10 iezechiele P ezechihel N, B (h alt. exp.) 11 formatione M 12 dominus] add. deus N 18 est pr.] misericordiam et P 19 haec] hoc P 20 dicitur] deus C 21 dei (in ras.) C deus (corr. dei) N ille X adoptiuis (corr.) C adoptiuus X 22 dei] et spiritum dei add. P 24 sed nec ordinis-aquas intellegatur om. NX ut] et C (corr.) 26 tradatur C )

differt claritate. quicquid enim prope sedem dei acceditur, clariora sunt ministeria. unde dicit Raphahel angelus inter cetera: ego sum, inquit, unus ex septem angelis sanctis, qui adstamus et conuersamur ante maiestatem dei.

XLII. CUR ANGELUS MISSUS LOQVI AD MOVSEN IN IGNE ET RUBO APPARUIT IN MONTE?

Deus excelsus est; dignum ergo fuit ut in alto appareret, in loco qui uicinus est caelo. et quia ignis semper superiora adpetit sursum crescendo ad caelum, in eo debuit caelorum dominus adparere, qui de humo ad superna contendit. in rubo uero causa fecit ut appareret delictorum. quia enim peccatorum causa legem descenderat dare, spinae autem in peccatis significantur — quia sustinui, inquit, ut faceret uuam, fecit autem spinas-et lex non statim uindicare uenerat, sed prius ostendere, ideo ignis rubum non conbussit, id est data lex non fecit reos de praeterito peccatores. nam quia et peccata non sunt de natura, sed ex accidenti, rubi, id est spinarum materia non habet radicem spinis armatam. ratione ergo factum est, ut ita dominus appareret Moysi.