Epistulae

Pliny, the Younger

Pliny, the Younger, creator;

Dein cum meridie - erat enim aestas - dormiturus me recepissem, nec obreperet somnus, coepi reputare maximos oratores hoc studii genus et in oblectationibus habuisse et in laude posuisse.

Intendi animum contraque opinionem meam post longam desuetudinem perquam exiguo temporis momento id ipsum, quod me ad scribendum sollicitaverat, his versibus exaravi:

  • Cum libros Galli legerem, quibus ille parenti
  • ausus de Cicerone dare est palmamque decusque,
  • lascivum inveni lusum Ciceronis et illo
  • spectandum ingenio, quo seria condidit et quo
  • humanis salibus multo varioque lepore
  • magnorum ostendit mentes gaudere virorum.
  • Nam queritur quod fraude mala frustratus amantem
  • paucula cenato sibi debita savia Tiro
  • tempore nocturno subtraxerit.
  • His ego lectis
  • 'cur post haec' inquam 'nostros celamus amores
  • nullumque in medium timidi damus atque fatemur
  • Tironisque dolos, Tironis nosse fugaces
  • blanditias et furta novas addentia flammas?'

    • Transii ad elegos; hos quoque non minus celeriter explicui, addidi alios facilitate corruptus. Deinde in urbem reversus sodalibus legi; probaverunt.

    Inde plura metra si quid otii, ac maxime in itinere temptavi. Postremo placuit exemplo multorum unum separatim hendecasyllaborum volumen absolvere, nec paenitet.

    Legitur describitur cantatur etiam, et a Graecis quoque, quos Latine huius libelli amor docuit, nunc cithara nunc lyra personatur.

    Sed quid ego tam gloriose? Quamquam poetis furere concessum est. Et tamen non de meo sed de aliorum iudicio loquor; qui sive iudicant sive errant, me delectat. Unum precor, ut posteri quoque aut errent similiter aut iudicent. Vale.