Noctes Atticae

Id subito perdolitum est cuidam Tito Manlio, summo genere gnato, tantum flagitium civitati adcidere, e tanto exercitu neminem prodire.

Is, ut dico, [*](ilico, Mommsen; iudico, X1.) processit neque passus est virtutem Romanam ab Gallo turpiter spoliari. [*](spurcari, Damsté.) Scuto pedestri et gladio Hispanico cinctus contra Gallum constitit.

Metu magno ea congressio in ipso ponti, utroque exercitu inspectante, facta est.

Ita, ut ante dixi, constiterunt: Gallus sua disciplina scuto proiecto cunctabundus; [*](cunctabundus, π; cantabundus, ς; cautabundus, reliqui codd.) Manlius, animo magis quam arte confisus, scuto scutum percussit atque statum Galli conturbavit.

Dum se Gallus iterum eodem pacto constituere studet, Manlius iterum scuto scutum percutit atque de loco hominem iterum deiecit; eo pacto ei sub Gallicum gladium successit atque Hispanico pectus hausit; deinde continuo umerum dextrum eodem successu [*](successu, Damsté cf. successit above; conisu, Mommsen; concessu, ω; concussu,ς.) incidit neque recessit usquam, donec subvertit, ne Gallus impetum in ictu haberet.

Ubi eum evertit, caput praecidit, torquem detraxit eamque sanguinulentam sibi in collum inponit.

Quo ex facto ipse posterique eius Torquati sunt cognominati.