Noctes Atticae
Gellius, Aulus
Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).
SCRIPTUM in quodam commentario repperi, versus istos a Vergilio ita primum esse recitatos atque editos:
postea Vergilium petisse a Nolanis, aquam uti duceret [*](Hosius suggests. ducerent or duci liceret; Heraeus (Berl. Ph. Woch. 1904, 1163 ff.) defends duceret.) in propinquum rus, Nolanos beneficium petitum non fecisse, poetam offensum nomen urbis eorum, quasi ex hominum memoria, sic ex carmine suo derasisse, oram que pro Nola mutasse atque ita reliquisse;
- Talem dives arat Capua et vicina Vesevo
- Nola iugo;
- et vicina Vesevo
- Ora iugo.
Ea res verane an falsa sit, non laboro; quin tamen melius suaviusque ad aures sit ora quam Nola, dubium id non est.
Nam vocalis in priore versu extrema eademque in sequenti prima canoro simul atque iucundo hiatu tractim sonat.
Est adeo invenire apud nobiles poetas huiuscemodi suavitatis multa, quae appareat navata esse, non fortuita; sed praeter ceteros omnis apud Homerum plurima.
Uno quippe in loco tales tamque hiantes sonitus in assiduis vocibus pluribus facit:
atque item alio loco:
- Ἡ δʼ ἑτέρη θέρεϊ προρέει εἰκυῖα χαλάζῃ
- Ἢ χιόνι ψυχρῇ ἢ ἐξ ὕδατος κρυστάλλῳ,
- Λᾶαν ἄνω ὤθεσκε ποτὶ λόφον.