Noctes Atticae

Gellius, Aulus

Gellius, Aulus. The Attic Nights of Aulus Gellius. Rolfe, John C., editor. Cambridge, Mass.; London: Harvard University Press; William Heinemann, 1927 (printing).

Neque multis diebus post inventam esse cervam Sertorio nuntiatur.

Tum qui nuntiaverat iussit tacere, ac ne cui palam diceret interminatus est, praecepitque ut eam postero die repente in eum locum in quo ipse cum amicis esset inmitteret. Admissis deinde amicis postridie, visum sibi esse ait in quiete cervam quae perisset ad se reverti et, ut prius consuerat, quod opus esset facto praedicere;

tum servo quod imperaverat significat, cerva emissa in cubiculum Sertorii introrupit, clamor factus et orta admiratio est.

Eaque hominum barbarorum credulitas Sertorio in magnis rebus magno usui fuit.

Memoria prodita est, ex his nationibus quae cum Sertorio faciebant, cum multis proeliis superatus esset, neminem umquam ab eo descivisse, quamquam id genus hominum esset mobilissimum.

De aetatibus historicorum nobilium, Hellanici, Herodoti, Thucydidis.

HELLANICUS, Herodotus, Thucydides, historiae scriptores, in isdem fere temporibus laude ingenti floruerunt et non nimis longe distantibus fuerunt aetatibus.

Nam Hellanicus initio belli Peloponnesiaci fuisse quinque et sexaginta annos natus videtur, Herodotus tres et quinquaginta, Thucydides quadraginta. Scriptum est hoc in libro undecimo Pamphilae.

Quid Vulcacius Sedigitus, in libro quem De Poetis scripsit, de comicis Latinis iudicarit.

SEDIGITUS in libro quem scripsit De Poetis, quid de his sentiat qui comoedias fecerunt, et quem ex omnibus praestare ceteris putet, ac deinceps quo quemque in loco et honore ponat, his versibus suis demonstrate:

  1. Multós incertos cértare hanc rem vidimus,
  2. Palmám poetae cómico cui déferant.
  3. Eum méo iudicio errórem dissolvám tibi,
  4. Ut, cóntra si quis séntiat, nihil séntiat.
  5. Caecílio palmam Státio do mimico.
  6. Plautús secundus facile exuperat céteros.
  7. Dein Naévius, qui férvet, pretio in tértiost.
  8. Si erit, quod quarto détur, dabitur Licinio.
  9. Post insequi Licinium facio Atilium.
  10. In séxto consequétur hos Teréntius,
  11. Turpílius septimúm, Trabea octavum óptinet,
  12. Nonó loco esse fácile facio Lúscium.
  13. Decimum áddo causa antiquitatis É .

De verbis quibusdam novis, quae in Gnaei Mati Mimiambis offenderamus.

CN. MATIUS, vir eruditus, in suis non absurde neque absone finxit recentatur pro eo, quod Graeci dicunt ἀνανεοῦται, id est denuo nascitur atque iterum fit recens. Versus, in quibus hoc verbum est, hi sunt:

  1. Iam iam albicascit Phoebus et recentatur
  2. Commune lumen hominibus [*](do mimico, J. Gronor; do cominico, x2; do comico, No. ii, x2.) voluptatis. [*](et voluptatis, ω.)

Idem Matius in isdem Mimiambis edulcare dicit, quod est dulcius reddere, in his versibus:

  1. Quapropter edulcare convenit vitam
  2. Curasque acerbas sensibus gubernare.

Quibus verbis Aristoteles philosophus definierit syllogismum; eiusque definitionis interpretamentum verbis Latinis factum.

ARISTOTELES, quid syllogismus esset, his versibus definivit: Λόγος, ἐν τεθέντων τινῶν, ἕτερόν τι τῶν κειμένων ἐξ ἀνάγκης συμβαίνει διὰ τῶν κειμένων.

definitionis non videbatur habere incommode interpretatio facta hoc modo: Syllogismus est oratio, in qua, consensis quibusdam et concessis, aliud quid quam quae concessa sunt, per ea quae concessa sunt, necessario conficitur.

Quid sint comitia calata, quid curiata, quid centuriata, quid , quid concilium; atque inibi quaedam eiusdemmodi.