Silvae
Statius, P. Papinius (Publius Papinius)
Statius, P. Papinius. Statius, Volume 1. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.
- quis deus, unde ignes, quae ducat semita solem,
- quae minuat Phoeben quaeque integrare latentem
- causa queat, notique modos extendis Arati,
- seu tu Lethaei secreto in gramine campi
- concilia heroum iuxta manesque beatos.
- Maeonium Ascraeumque senem, non segnior umbra
- accolis alternumque sonas et carmina misces:
- da vocem magno, pater, ingeniumque dolori,
- nam me ter relegens caelo [*]() terque ora retexens
- Luna videt residem nullaque Heliconide tristes
- solantem curas; tuus ut mihi vultibus ignis
- inrubuit cineremque oculis umentibus hausi,
- vilis honos studiis, vix haec in munera solvo
- primum animum, tacitisque situm depellere curis [*]() [*](caelo M: caelum Heinsius. )[*](tacitis curis M: tactis chordis Polster. poem was written three months after his father's death; still in any case he must have kept it by him for a long while before publishing it—if indeed the publication was not posthumous. )
- nunc etiam labente manu nec lumine sicco
- ordior adclinis tumulo, quo molle quiescis
- iugera nostra tenens, ubi post Aeneia fata
- stellatus Latiis ingessit montibus Albam
- Ascanius, Phrygio dum pingues sanguine campos
- odit et infaustae regnum dotale novercae.