Thebais
Statius, P. Papinius (Publius Papinius)
Statius, P. Papinius. Statius, Volumes 1-2. Mozley, John Henry, editor. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons, 1928.
- terra atque unda die. mediis sese arduus infert
- ipse deis, placido quatiens tamen omnia vultu,
- stellantique locat solio: nec protinus ausi
- caelicolae, veniam donec pater ipse sedendi [*](sub fronte Pω: cervice D. )
- tranquilla iubet esse manu. mox turba vagorum
- semideum et summis cognati nubibus Amnes
- et compressa metu servantes murmura Venti
- aurea tecta replent, mixta convexa deorum
- maiestate tremunt, radiant maiore sereno
- culmina et arcano florentes lumine postes.
- postquam iussa quies siluitque exterritus orbis,
- incipit ex alto—grave et immutabile sanctis
- pondus adest verbis, et vocem fata sequuntur—:
- ‘terrarum delicta nec exsaturabile [*]() Diris
- ingenium mortale queror, quonam usque nocentum
- exigar in poenas? taedet saevire corusco
- fulmine, iam pridem Cyclopum operosa fatiscunt
- bracchia et Aeoliis desunt incudibus ignes,
- atque adeo tuleram falso rectore solutos
- Solis equos, caelumque rotis errantibus uri.
v.1.p.356