De Beneficiis

Sed quamvis hoc ita sit et ex eo tempore omnia mihi in illum libera sint, ex quo corrumpendo fas omne, ut nihil in eum nefas esset, effecerit, illum mihi servandum modum credam, ut, si beneficium illi meum neque vires maiores daturum est in exitium commune nec confirmaturum, quas habet, id autem erit, quod illi reddi sine pernicie publica possit, reddam. Servabo filium eius infantem ;

quid hoc beneficium obest cuiquam eorum, quos crudelitas eius lacerat ? Pecuniam, quae satellitem stipendio teneat, non subministrabo. Si marmora et vestes desideraverit, nihil oberit cuiquam id, quo luxuria eius instruitur ; militem et arma non suggeram.

Si pro magno petet munere artifices scenae et scorta et quae feritatem eius emolliant, libens offeram. Cui triremes et aeratas non mitterem, lusorias et cubiculatas et alia ludibria regum in mari lascivientium mittam. Et si ex toto desperata eius sanitas fuerit, eadem manu beneficium omnibus dabo, illi reddam ; quoniam ingeniis talibus exitus remedium est optimumque est abire ei, qui ad se numquam rediturus est.

Sed haec rara nequitia est semper portenti loco habita, sicut hiatus terrae et e cavernis maris ignium eruptio ; itaque ab illa recedamus, de iis loquamur vitiis, quae detestamur sine horrore.

Huic homini malo, quem invenire in quolibet foro possum, quem singuli timent, reddam beneficium,