Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. quaeque gravi nuper plus quam quassata procella est,
  2. quod superest, tutum per mare navis eat.
  3. illa domo nataque sua patriaque fruatur
  4. erepta haec uni sit satis esse mihi—
  5. quatenus et non est in caro coniuge felix,
  6. pars vitae tristi cetera nube vacet,
  7. vivat, ametque virum, quoniam sic cogitur, absens,
  8. consumatque annos, sed diuturna, suos.
  9. adicerem et nostros, sed ne contagia fati
  10. corrumpant timeo, quos agit ipsa, mei.
  11. nil homini certum est. fieri quis posse putaret,
  12. ut facerem in mediis haec ego sacra Getis?
  13. aspice ut aura tamen fumos e ture coortos
  14. in partes Italas et loca dextra ferat.
  15. sensus inest igitur nebulis, quas exigit ignis:
  16. consilio fugiunt aethera, Ponte, [*](consilium cetera pene corr. Withof) tuum.
  17. consilio, commune sacrum cum fiat in ara
  18. fratribus, alterna qui periere manu,
  19. ipsa sibi discors, tamquam mandetur ab illis,
  20. scinditur in partes atra favilla duas.