Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- quaeque gravi nuper plus quam quassata procella est,
- quod superest, tutum per mare navis eat.
- illa domo nataque sua patriaque fruatur
- erepta haec uni sit satis esse mihi—
- quatenus et non est in caro coniuge felix,
- pars vitae tristi cetera nube vacet,
- vivat, ametque virum, quoniam sic cogitur, absens,
- consumatque annos, sed diuturna, suos.
- adicerem et nostros, sed ne contagia fati
- corrumpant timeo, quos agit ipsa, mei.
- nil homini certum est. fieri quis posse putaret,
- ut facerem in mediis haec ego sacra Getis?
- aspice ut aura tamen fumos e ture coortos
- in partes Italas et loca dextra ferat.
- sensus inest igitur nebulis, quas exigit ignis:
- consilio fugiunt aethera, Ponte, [*](consilium cetera pene corr. Withof) tuum.
- consilio, commune sacrum cum fiat in ara
- fratribus, alterna qui periere manu,
- ipsa sibi discors, tamquam mandetur ab illis,
- scinditur in partes atra favilla duas.