Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- sentit amans sua damna fere, tamen haeret in illis,
- materiam culpae persequiturque suae.
- nos quoque delectant, quamvis nocuere, libelli,
- quodque mihi telum vulnera fecit, amo.
- forsitan hoc studium possit furor esse videri,
- sed quiddam furor hic utilitatis habet,
- semper in obtutu mentem vetat esse malorum,
- praesentis casus inmemoremque facit,
- utque suum Bacche non sentit saucia vulnus,
- dum stupet Idaeis exululata modis,
- sic ubi mota calent viridi mea pectora thyrso,
- altior humano spiritus ille malo est.
- ille nec exilium, Scythici nec litora ponti,
- ille nec iratos sentit habere deos.
- utque soporiferae biberem si pocula Lethes,
- temporis adversi sic mihi sensus abest.
- iure deas igitur veneror mala nostra levantes,
- sollicitae [*](sollicitas corr. Scaliger) comites ex Helicone fugae,
- et partim pelago partim vestigia terra
- vel rate dignatas vel pede nostra sequi,