Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- quantum erat, o magni, morituro parcere, divi,
- ut saltem patria contumularer humo?
- vel poena in tempus mortis dilata fuisset,
- vel praecepisset mors properata fugam.
- integer hanc potui nuper bene reddere lucem;
- exul ut occiderem, nunc mihi vita data est.
- tam procul ignotis igitur moriemur in oris,
- et fient ipso tristia fata loco,
- nec mea consueto languescent corpora lecto,
- depositum nec me qui fleat, ullus erit;
- nec dominae lacrimis in nostra cadentibus ora
- accedent animae tempora parva mea;
- nec mandata dabo, nec cum clamore supremo
- labentes oculos condet amica manus;
- sed sine funeribus caput hoc, sine honore sepulcri
- indeploratum barbara terra teget!
- ecquid, ubi audieris, tota turbabere mente,
- et feries pavida pectora fida manu?
- ecquid, in has frustra tendens tua brachia partes,
- clamabis miseri nomen inane viri?