Tristia

Ovid

Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).

  1. quantum erat, o magni, morituro parcere, divi,
  2. ut saltem patria contumularer humo?
  3. vel poena in tempus mortis dilata fuisset,
  4. vel praecepisset mors properata fugam.
  5. integer hanc potui nuper bene reddere lucem;
  6. exul ut occiderem, nunc mihi vita data est.
  7. tam procul ignotis igitur moriemur in oris,
  8. et fient ipso tristia fata loco,
  9. nec mea consueto languescent corpora lecto,
  10. depositum nec me qui fleat, ullus erit;
  11. nec dominae lacrimis in nostra cadentibus ora
  12. accedent animae tempora parva mea;
  13. nec mandata dabo, nec cum clamore supremo
  14. labentes oculos condet amica manus;
  15. sed sine funeribus caput hoc, sine honore sepulcri
  16. indeploratum barbara terra teget!
  17. ecquid, ubi audieris, tota turbabere mente,
  18. et feries pavida pectora fida manu?
  19. ecquid, in has frustra tendens tua brachia partes,
  20. clamabis miseri nomen inane viri?