Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- cumque minor Iove sit tumidis qui regnat in undis,
- illum Neptuni, me Iovis ira premit,
- adde, quod illius pars maxima ficta laborum,
- ponitur in nostris fabula nulla malis.
- denique quaesitas tetigit tamen ille Penates,
- quaeque diu petiit, contigit arva tamen:
- at mihi perpetuo patria tellure carendum est,
- ni fuerit laesi mollior ira dei.
- Nec tantum Clario est Lyde dilecta poetae,
- nec tantum Coo [*](Coo Clario) Bittis [*](battis corr. Merkel) amata suo est,
- pectoribus quantum tu nostris, uxor, inhaeres,
- digna minus misero, non meliore viro.
- te mea supposita veluti trabe fulta ruina est:
- siquid adhuc ego sum, muneris omne
- tui est. tu facis, ut spolium non sim, nec nuder ab illis,
- naufragii tabulas qui petiere mei.
- utque rapax stimulante fame cupidusque cruoris
- incustoditum captat ovile lupus,
- aut ut edax vultur corpus circumspicit ecquod
- sub nulla positum cernere possit humo,