Tristia
Ovid
Ovid: Tristia. Ponto. Wheeler, Arthur Leslie, editor. Cambridge, MA; London, UK: Harvard University Press; William Heinemann Ltd., 1939 (printing).
- squalidus inmissis hirta per ora comis,
- illa dolore amens tenebris narratur obortis
- semianimis media procubuisse domo,
- utque resurrexit foedatis pulvere turpi
- crinibus et gelida membra levavit humo,
- se modo, desertos modo complorasse Penates,
- nomen et erepti saepe vocasse viri,
- nec gemuisse minus, quam si nataeque meumque [*](virique)
- vidisset structas corpus habere rogos,
- et voluisse mori, monendo ponere sensus,
- respectuque tamen non periisse mei.
- vivat, et absentem, quoniam sic fata tulerunt, vivat ut [*](et corr. Salmasius) auxilio sublevet usque suo.
- Tinguitur oceano custos Erymanthidos ursae,
- aequoreasque suo sidere turbat aquas.
- nos tamen Ionium non nostra findimus aequor
- sponte, sed audaces cogimur esse metu.
- me miserum! quantis increscunt aequora ventis,
- erutaque ex imis fervet harena fretis!
- monte nec inferior prorae puppique recurvae
- insilit et pictos verberat unda deos.