Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Mota dea est spissisque ferens e nubibus unam
- me super iniecit. Lustrat caligine tectam
- amnis et ignarus circum cava nubila quaerit.
- Bisque locum, quo me dea texerat inscius ambit
- et bis “io Arethusa io Arethusa!” vocavit.
- Quid mihi tunc animi miserae fuit? anne quod agnae est,
- siqua lupos audit circum stabula alta frementes,
- aut lepori, qui vepre latens hostilia cernit
- ora canum nullosque audet dare corpore motus?
- Non tamen abscedit: neque enim vestigia cernit
- longius ulla pedum: servat nubemque locumque.
- Occupat obsessos sudor mihi frigidus artus,
- caeruleaeque cadunt toto de corpore guttae,
- quaque pedem movi, manat lacus, eque capillis
- ros cadit, et citius, quam nunc tibi facta renarro,
- in latices mutor. Sed enim cognoscit amatas
- amnis aquas, positoque viri, quod sumpserat, ore
- vertitur in proprias, ut se mihi misceat, undas.
- Delia rupit humum; caecisque ego mersa cavernis
- advehor Ortygiam, quae me cognomine divae