Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- inpositaque manu vulnus fovet oraque ad ora
- admovet atque animae fugienti obsistere temptat.
- Ut videt exstinctum, dictis, quae clamor ad aures
- arcuit ire meas, telo, quod inhaeserat illi,
- incubuit moriensque suum conplexa maritum est.
- Ante oculos stat et ille meos, qui sena leonum
- vinxerat inter se conexis vellera nodis,
- Phaeocomes, hominemque simul protectus equumque.
- Codice qui misso, quem vix iuga bina moverent,
- Tectaphon Oleniden a summo vertice fregit. [*](fracta volubilitas capitis latissima, perque osperque cavas nares oculosque auresque cerebrummolle fluit veluti concretum vimine quernolac solet, utve liquor rari sub pondere cribrimanat et exprimitur per densa foramina spissus.)
- Ast ego, dum parat hic armis nudare iacentem,
- (scit tuus hoc genitor) gladium spoliantis in ima
- ilia demisi. Chthonius quoque Teleboasque
- ense iacent nostro: ramum prior ille bifurcum
- gesserat, hic iaculum; iaculo mihi vulnera fecit:
- signa vides! adparet adhuc vetus inde cicatrix.
- Tunc ego debueram capienda ad Pergama mitti,
- tum poteram magni, si non superare, morari
- Hectoris arma meis! Illo sed tempore nullus,
- aut puer Hector erat, nunc me mea deficit aetas.