Metamorphoses
Ovid
Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.
- Ut vero tetigit mutum et sine sanguine corpus,
- dilectos artus amplexa recentibus alis
- frigida nequiquam duro dedit oscula rostro.
- Senserit hoc Ceyx, an vultum motibus undae
- tollere sit visus, populus dubitabat: at ille
- senserat, et tandem superis miserantibus, ambo
- alite mutantur. Fatis obnoxius isdem
- tunc quoque mansit amor, nec coniugiale solutum est
- foedus in alitibus: coeunt fiuntque parentes,
- perque dies placidos hiberno tempore septem
- incubat Alcyone pendentibus aequore nidis.
- Tunc iacet unda maris: ventos custodit et arcet
- Aeolus egressu praestatque nepotibus aequor.
- Hos aliquis senior iunctim freta lata volantes
- spectat et ad finem servatos laudat amores;
- proximus, aut idem, si fors tulit, “hic quoque,” dixit
- “quem mare carpentem substrictaque crura gerentem
- adspicis” (ostendens spatiosum in guttura mergum),
- “regia progenies: sunt si descendere ad ipsum
- ordine perpetuo quaeris, sunt huius origo