Metamorphoses

Ovid

Ovid. Die Metamorphosen des P. Ovidius Naso, Volume 1-3. Magnus, Hugo, editor. Gotha, Germany: F.A. Perthes. 1892-1919.

  1. Arge, iaces, quodque in tot lumina lumen habebas,
  2. exstinctum est, centumque oculos nox occupat una.
  3. Excipit hos volucrisque suae Saturnia pennis
  4. collocat et gemmis caudam stellantibus inplet.
  5. Protinus exarsit nec tempora distulit irae
  6. horriferamque oculis animoque obiecit Erinyn
  7. paelicis Argolicae stimulosque in pectore caecos
  8. condidit et profugam per totum terruit orbem.
  9. Ultimus inmenso restabas, Nile, labori.
  10. Quem simul ac tetigit, positis in margine ripae
  11. procubuit genibus resupinoque ardua collo,
  12. quos potuit solos, tollens ad sidera vultus
  13. et gemitu et lacrimis et luctisono mugitu
  14. cum Iove visa queri finemque orare malorum.
  15. Coniugis ille suae conplexus colla lacertis,
  16. finiat ut poenas tandem, rogat “in” que “futurum
  17. pone metus” inquit; “numquam tibi causa doloris
  18. haec erit:” et Stygias iubet hoc audire paludes.
  19. Ut lenita dea est, vultus capit illa priores
  20. fitque quod ante fuit: fugiunt e corpore saetae,