Ars Amatoria
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Procris ut accepit nomen, quasi paelicis, Aurae,
- Excidit, et subito muta dolore fuit;
- Palluit, ut serae lectis de vite racemis
- Pallescunt frondes, quas nova laesit hiemps,
- Quaeque suos curvant matura cydonia ramos,
- Cornaque adhuc nostris non satis apta cibis.
- Ut rediit animus, tenues a pectore vestes
- Rumpit, et indignas sauciat ungue genas;
- Nec mora, per medias passis furibunda capillis
- Evolat, ut thyrso concita Baccha, vias.
- Ut prope perventum, comites in valle relinquit,
- Ipsa nemus tacito clam pede fortis init.
- Quid tibi mentis erat, cum sic male sana lateres,
- Procri? quis adtoniti pectoris ardor erat?
- Iam iam venturam, quaecumque erat Aura, putabas
- Scilicet, atque oculis probra videnda tuis.
- Nunc venisse piget (neque enim deprendere velles),
- Nunc iuvat: incertus pectora versat amor.
- Credere quae iubeant, locus est et nomen et index,
- Et quia mens semper quod timet, esse putat.