Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Sic superent, quoscumque tua de gente reportat
- Mars ferus, et damni sit modus ille tui,
- Ascaniusque suos feliciter inpleat annos,
- Et senis Anchisae molliter ossa cubent! —
- Parce, precor, domui, quae se tibi tradit habendam!
- Quod crimen dicis praeter amasse meum?
- Non ego sum Pthias magnisque oriunda Mycenis,
- Nec steterunt in te virque paterque meus.
- Si pudet uxoris, non nupta, sed hospita dicar;
- Dum tua sit, Dido quidlibet esse feret.
- Nota mihi freta sunt Afrum plangentia litus;
- Temporibus certis dantque negantque viam.
- Cum dabit aura viam, praebebis carbasa ventis;
- Nunc levis eiectam continet alga ratem.
- Tempus ut observem, manda mihi; certius ibis,
- Nec te, si cupies, ipsa manere sinam.
- Et socii requiem poscunt, laniataque classis
- Postulat exiguas semirefecta moras;
- Pro meritis et siqua tibi debebimus ultra,
- Pro spe coniugii tempora parva peto —