Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Non ego nequitia socialia foedera rumpam;
- Fama — velim quaeras — crimine nostra vacat.
- Venit amor gravius, quo serius — urimur intus;
- Urimur, et caecum pectora vulnus habent.
- Scilicet ut teneros laedunt iuga prima iuvencos,
- Frenaque vix patitur de grege captus equus,
- Sic male vixque subit primos rude pectus amores,
- Sarcinaque haec animo non sedet apta meo.
- Ars fit, ubi a teneris crimen condiscitur annis;
- Cui venit exacto tempore, peius amat.
- Tu nova servatae capies libamina famae,
- Et pariter nostrum fiet uterque nocens.
- Est aliquid, plenis pomaria carpere ramis,
- Et tenui primam delegere ungue rosam.
- Si tamen ille prior, quo me sine crimine gessi,
- Candor ab insolita labe notandus erat,
- At bene successit, digno quod adurimur igni;
- Peius adulterio turpis adulter obest.
- Si mihi concedat Iuno fratremque virumque,
- Hippolytum videor praepositura Iovi!