Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Qua merui culpa fieri tibi vilis, Achille?
- Quo levis a nobis tam cito fugit amor?
- An miseros tristis fortuna tenaciter urget,
- Nec venit inceptis mollior hora malis?
- Diruta Marte tuo Lyrnesia moenia vidi —
- Et fueram patriae pars ego magna meae;
- Vidi consortes pariter generisque necisque
- Tres cecidisse, quibus, quae mihi, mater erat;
- Vidi, quantus erat, fusum tellure cruenta
- Pectora iactantem sanguinolenta virum.
- Tot tamen amissis te conpensavimus unum;
- Tu dominus, tu vir, tu mihi frater eras.
- Tu mihi, iuratus per numina matris aquosae,
- Utile dicebas ipse fuisse capi —
- Scilicet ut, quamvis veniam dotata, repellas
- Et mecum fugias quae tibi dantur opes!
- Quin etiam fama est, cum crastina fulserit Eos,
- Te dare nubiferis lintea velle Notis.
- Quod scelus ut pavidas miserae mihi contigit aures,
- Sanguinis atque animi pectus inane fuit.