Epistulae

Ovid

Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.

  1. Hanc ego suspiciens, 'faveas, dea candida,' dixi,
  2. 'Et subeant animo Latmia saxa tuo!
  3. Non sinit Endymion te pectoris esse severi.
  4. Flecte, precor, vultus ad mea furta tuos!
  5. Tu dea mortalem caelo delapsa petebas;
  6. Vera loqui liceat! — quam sequor ipsa dea est.
  7. Neu referam mores caelesti pectore dignos,
  8. Forma nisi in veras non cadit illa deas.
  9. A Veneris facie non est prior ulla tuaque;
  10. Neve meis credas vocibus, ipsa vide!
  11. Quantum, cum fulges radiis argentea puris,
  12. Concedunt flammis sidera cuncta tuis,
  13. Tanto formosis formosior omnibus illa est.
  14. Si dubitas, caecum, Cynthia, lumen habes.'
  15. Haec ego, vel certe non his diversa, locutus
  16. Per mihi cedentes sponte ferebar aquas.
  17. Unda repercussae radiabat imagine lunae,
  18. Et nitor in tacita nocte diurnus erat;
  19. Nullaque vox usquam, nullum veniebat ad aures
  20. Praeter dimotae corpore murmur aquae.