Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Si potuit meruisse necem, meruisse putetur —
- A, miser admisso plectitur ille meo!
- Nate, dolor matris, rabidarum praeda ferarum,
- Ei mihi! natali dilacerate tuo;
- Nate, parum fausti miserabile pignus amoris —
- Haec tibi prima dies, haec tibi summa fuit.
- Non mihi te licuit lacrimis perfundere iustis,
- In tua non tonsas ferre sepulcra comas;
- Non super incubui, non oscula frigida carpsi.
- Diripiunt avidae viscera nostra ferae.
- Ipsa quoque infantis cum vulnere prosequar umbras
- Nec mater fuero dicta nec orba diu.
- Tu tamen, o frustra miserae sperate sorori,
- Sparsa, precor, nati collige membra tui,
- Et refer ad matrem socioque inpone sepulcro,
- Urnaque nos habeat quamlibet arta duos!
- Vive memor nostri, lacrimasque in vulnera funde,
- Neve reformida corpus amantis amans.
- Tu, rogo, dilectae nimium mandata sororis
- Perfice; mandatis obsequar ipsa patris!