Epistulae
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Scirem ubi pugnares, et tantum bella timerem,
- Et mea cum multis iuncta querela foret.
- Quid timeam, ignoro — timeo tamen omnia demens,
- Et patet in curas area lata meas.
- Quaecumque aequor habet, quaecumque pericula tellus,
- Tam longae causas suspicor esse morae.
- Haec ego dum stulte metuo, quae vestra libido est,
- Esse peregrino captus amore potes.
- Forsitan et narres, quam sit tibi rustica coniunx,
- Quae tantum lanas non sinat esse rudes.
- Fallar, et hoc crimen tenues vanescat in auras,
- Neve, revertendi liber, abesse velis!
- Me pater Icarius viduo discedere lecto
- Cogit et immensas increpat usque moras.
- Increpet usque licet — tua sum, tua dicar oportet;
- Penelope coniunx semper Ulixis ero.