Amores
Ovid
Ovid. P. Ovidius Naso, Volume 1: Amores, Epistulae, Medicamina faciei femineae, Ars amatoria, Remedia amoris. Ehwald, Rudolf; Merkel, Rudolph; editors. Leipzig: B. G. Teubner, 1907.
- Haec ego, quaeque dolor linguae dictavit; at illi
- Conscia purpureus venit in ora pudor,
- Quale coloratum Tithoni coniuge caelum
- Subrubet, aut sponso visa puella novo;
- Quale rosae fulgent inter sua lilia mixtae,
- Aut ubi cantatis Luna laborat equis,
- Aut quod, ne longis flavescere possit ab annis,
- Maeonis Assyrium femina tinxit ebur.
- Hic erat aut alicui color ille simillimus horum,
- Et numquam visu pulchrior illa fuit.
- Spectabat terram — terram spectare decebat;
- Maesta erat in vultu — maesta decenter erat.
- Sicut erant, et erant culti, laniare capillos
- Et fuit in teneras impetus ire genas —
- Ut faciem vidi, fortes cecidere lacerti;
- Defensa est armis nostra puella suis.
- Qui modo saevus eram, supplex ultroque rogavi,
- Oscula ne nobis deteriora daret.
- Risit et ex animo dedit optima — qualia possent
- Excutere irato tela trisulca Iovi;