Ab urbe condita

ad quingentesimum quinquagesimum octavum annum in promiscuo spectatum esse; quid repente factum, cur immisceri sibi in cavea patres plebem nollent?

cur dives pauperem consessorem fastidiret? novam, superbam libidinem, ab nullius ante gentis senatu neque desideratam neque

postremo ipsum quoque Africanum, quod consul auctor eius rei fuisset, paenituisse ferunt. adeo nihil motum ex antiquo probabile est; veteribus, nisi quae usus evidenter arguit, malunt.

principio anni, quo L. Cornelius Q. Minucius consules fuerunt, terrae motus ita crebri nuntiabantur, ut non rei tantum ipsius sed feriarum quoque ob id indictarum homines taederet;

nam neque senatus haberi res publica administrari poterat sacrificando expiandoque occupatis consulibus.

postremo decemviris adire libros iussis, ex responso eorum supplicatio per triduum fuit.

coronati ad omnia pulvinaria supplicaverunt, edictumque est, ut omnes, qui ex una familia essent, supplicarent pariter. item ex auctoritate senatus consules edixerunt, ne quis, quo die terrae motu nuntiato feriae indictae essent, eo die alium terrae motum nuntiaret.

provincias deinde consules prius,

tum praetores sortiti. Cornelio Gallia, Ligures sortiti praetores C. Scribonius M. Valerius peregrinam, L. Cornelius Siciliam, L. Porcius Sardiniam, Flaminius Hispaniam citeriorem, M. Fulvius Hispaniam ulteriorem.

nihil eo anno belli expectantibus consulibus litterae M. Cinci —

praefectus is Pisis erat — adlatae, Ligurum viginti milia armatorum coniuratione per omnia conciliabula universae gentis facta Lunensem primum agrum depopulatos, Pisanum deinde finem transgressos omnem oram maris peragrasse.

itaque Minucius consul, cui Ligures provincia evenerat, ex auctoritate senatus in rostra escendit et edixit,