Ab urbe condita

Latinus dux nihil deterritus vulnere proelium ciet et, quia suos perculsos videbat, arcessit cohortem exulum Romanorum, cui L. Tarquini filius praeerat. ea, quo maiore pugnabat ira ob erepta bona patriamque ademptam, pugnam parumper restituit.

referentibus iam pedem ab ea parte Romanis M. Valerius, Publicolae frater, conspicatus ferocem iuvenem Tarquinium ostentantem se in prima exulum acie,

domestica etiam gloria accensus, ut, cuius familiae decus eiecti reges erant, eiusdem interfecti forent, subdit calcaria equo et Tarquinium infesto spiculo petit. Tarquinius retro in agmen suorum infenso cessit hosti.

Valerium temere invectum in exulum aciem ex transverso quidam adortus transfigit, nec quicquam equitis vulnere equo retardato moribundus Romanus labentibus super corpus armis ad terram defluxit.

dictator Postumius postquam cecidisse talem virum, exules ferociter citato agmine invehi,

suos perculsos cedere animadvertit, cohorti suae, quam delectam manum praesidii causa circa se habebat, dat signum, ut, quem suorum fugientem viderint, pro hoste habeant. ita metu ancipiti versi a fuga Romani in hostem et restituta acies.

cohors dictatoris primum proelium iniit; integris corporibus animisque fessos adorti exules caedunt.